Fly4free.pl

Llalish był naprawdę fascynujący, ale powoli nastał czas, żeby zbierać się do hotelu. Zanim to nastąpiło czekała nas jeszcze jedna rzecz do zobaczenia. Restauracja po drodze. Fenomenalne jedzenie. Dawno tak dobrze nie zjadłem. Płaciło się tylko za główne dania, a przystawki były w cenie (spokojnie bym się nimi najadł bez dań głównych). Mogliśmy też spędzić czas z tatą Karwana, przefajny człowiek (akurat jeździł w samochodzie z młodym Szwajcarem kurdyjskiego pochodzenia).







Wieczorem miłe rozstanie i kolejna szybka przechodzka po okolicy. Następny dzień poświęcilismy stricte zwiedzaniu Erbilu, cytadeli i szerszej eksploracji. Szczególnie wspomniana cytadela, wpisana na listę UNESCO prezentuje się okazale. Środek jest bardzo dobrze zachowany, biorąc pod uwagę że chyba nikomu nigdy nie udało się jej zdobyć. Z góry prezentują się super widoki na miasto. Jako ciekawostkę dodam, że na placu przed cytadelą mają postawioną miniaturkę Big Bena :)









































Tym razem nie popełniliśmy błędu i wybraliśmy opcję taksówki do shuttle busa i stamtąd na lotnisko. Przy wejściu na lotnisko trzeba okazać test PCR, ale jako że był to lot wewnątrz kraju to mogliśmy wejść tylko pokazując bilety. W Bagdadzie byliśmy wieczorem. Lecieliśmy linią FlyBaghdad (której nie ma na fly4free). Niskokosztowa linia z 4 samolotami, ale co najciekawsze dali jedzonko na tej krótkiej godzinnej trasie (szacun!). Żeby wydostać się z lotniska trzeba wsiąść do shuttle busa, który znowu wiezie jakieś 6 km za lotnisko na Abbas bin Farnas square, koszt to było jakieś 10000 dinarów (jakieś 7 dolarów, cena ustalona odgórnie) od osoby, a następnie taksówką do miasta za około 50 zł. Złotówa chciał więcej, ale pomogły też nam dziewczyny z busa krzycząc do niego, że ma chcieć tyle ile od każdego :)

Bagdad. Do miasta prowadzi długa szeroka ogrodzona autostrada, wypełniona autami z ciężkim sprzętem. Gdyby mnie wtedy nagrać z boku to pewnie miałbym nieźle rozdziawioną gębę. Najlepsze jednak przed nami. Autostrada do miasta kończyła się betonową bramą za którą stały dziesiątki jak nie setki wojska z ciężkim sprzętem. I tutaj dostałem pierwsze z wielu zjeb od żony gdzie to ja ich z synem przytargałem. Dalszy wjazd do miasta to jazda pełnymi samochodów ulicami, gdzie na każdym skrzyżowaniu stoi policja w samochodzie opancerzonym z karabinem maszynowym. Hotel jaki wybrałem to taki kompromis. Generalnie jeśli chodzi o miejsca to jest tam drogo, więc wziąłem jakiś dobrze oceniany, bez ochrony normalny hotel na uboczu jakiejś uliczki. Mi i synowi się podobał, żonie nie :) Pokój był raczej nie pierwszej świeżości, taki średni, ale cena była spoko :)




Od razu jak weszliśmy do pokoju dostałem zjebę numer 2 lub 3 lub 4 (nie pamiętam), że mamy się pakować i stąd spadać :)
Po uspokojeniu zaczęliśmy planować jak to wszystko rozłożyć w czasie. Dostałem ze dwa namiary na jakichś lokalnych przewodników od Karwana, ale krótko mówiąc okazali się dość drodzy. Jedna laska chciała 450 dolców za dzień (chyba ją Allah opuścił), kolejny chciał 300 dolców. Rozmowę na whatsappie zakończyłem najskuteczniej jak się tylko da, nie odpisując. Laska chciała jeszcze zanim poda cenę się spotykać wieczorem na rozmowę (nie no bardzo kuwa sprytne, przeciągnąć mnie żebym nie miał wyjścia i ew. wziął ją).
W międzyczasie wyszedłem na miasto, żeby rozejrzeć się po okolicy po jakieś jedzonko i ogólnie popatrzeć na miasto. Ogólnie uwielbiam takie klimaty, gigantyczny ruch samochodów, dużo bud z jedzeniem, klimat był to napewno :)
















Gdy tak sobie szedłem ulicą w oddali zobaczyłem takie jakby fajerwerki, które fajerwerkami nie były tylko chyba coś na kształt ochrony antydronowej + plus kilka wystrzałów. Nie no super. Żona się ucieszy jak wrócę.

Na powrocie wpadłem na genialny w mojej opinii plan, że w sumie po co płacić przewodnikowi jak spokojnie sobie mogę pojechać taksówką. Na recepcji poprosiłem kolesia o jakiś namiar na taksówkarza, żeby mi wycenił taki wyjazd do Babilonu. Podzwonił i za 5 minut miałem nagranego kuzyna, który jeździ na taksówce i spokojnie nas tam zawiezie. Po 30 minutach dowiedziałem się, że kuzyn nie może, ale ma znajomego też taksówkarza, który nas zawiezie. Po namyśle, że nie ma to żadnego znaczenia dogadaliśmy się na 100 dolców i następnego dnia o 7 rano mieliśmy już ruszać do Babilonu :)

Wieczór upłynął na kolejnych zjebach, ale suma summarum o 7 rano byliśmy gotowi do wyjazdu. Kierowcą okazał się normalny koleś, nie używający angielskiego ni w ząb. W sumie to i lepiej, bo nie lubię wymuszonych rozmów. Samochód to był bardzo zacny Dodge Challenger SRT :) (w ogóle dużo Dodge'ów tam jeździ i ogólnie amerykańskich aut).




Do Babilonu dotarliśmy po paru godzinach jazdy 3-pasmową autostradą. Jeśli miałbym określić najlepszy punkt wycieczki to było właśnie to. Moment kiedy zobaczyliśmy opuszczony Pałac Saddama Hussaina górujący nad Babilonem na chwilę odebrał mi mowę. O tym za chwilę.
Po drodze do tamtego miejsca zaliczyliśmy kilka checkpointów, które nie były jakoś specjalnie męczące, raczej formalne sprawdzanie paszportów, pytanie skąd i dokąd i tyle. Dłuższa pogadanka czekała nas przed samym wjazdem w stronę pałacu. Strażnik był w sumie miły, ale wertowali paszporty jakby chcieli wyczytać historię naszego życia. Po chwili podjechał jakiś koleś, który wyglądał na lokalną szychę i eskortował nas do pałacu, a następnie po nim oprowadzał.


















































Wracając do samego miejsca, to wygląda to tak, że jedzie się kręconą drogą wokół wzgorza na, którym stoi pałac (mam z tego fenomenalny filmik). Saddam wymyślił sobie, że zbuduje sobie pałac na wzgórzu z widokiem na rzeki Tygry i Eufrat oraz starożytny Babilon. Gdy podjechaliśmy na dziedziniec i wysiedliśmy z pałacu oczom ukazał się w oddali na dole cały kompleks tego miasta. Dziękuję , do widzenia. Parę fenomenalnych rzeczy już widziałem jak np. Angkor Wat, Pamukkale, Petrę, ale dla mnie osobiście to miejsce zamiotło każde inne. To nie jest tylko zbiór świetnie zachowanych ruin, ale to jest cała otoczka tego gdzie mogłem stanąć. W ciężkim turystycznie kraju, na dziedzińcu pałacu jednego z najbardziej znanych tyranów świat i móc patrzyć na najstarsze królestwo znane ludzkości.
Obchód po pałacu trwał kilkadziesiąt dobrych minut. W sumie to zostały tam tylko ściany pobazgrane graffiti, pięknie zdobione sufity oraz monumentalność tego miejsca, które eksplorowaliśmy tylko we 3 i nasz "przewodnik", czyli ta lokalna szycha. Następnie udaliśmy się w dół do Babilonu. Na miejscu dopadł nas lokalny przewodnik dobrze mówiący po angielsku. Powiedział, że musimy kupić jakieś bilety, po które rzeczywiście trzeba było podjechać do jakiejś budki z innej strony. Nie wiem czy to była ściema czy nie, ale na szczęście był to koszt 80 zł za 3 osoby, więc niech mają, nawet jak ściemniali. W sumie to fajnie że się trafił, bo naprawdę ciekawie mówił o Babilonie. I tak jak w pałacu byliśmy tylko we trójkę. My i ogrom tego miejsca. Coś pięknego. Ściany są idealnie zachowane, bramy prowadzące wewnątrz miasta są takie jakbyśmy byli tam 10000 lat wstecz. Dużo miejsc jest jeszcze nie wykopanych, np. ściany przy których się stoi są zakopane na 4-5 metrów wgłąb. Paradoksalnie dużo dobrego dla tego miejsca zrobił Saddam Hussain, który finansował odrestaurowanie tego miejsca.