Ogólnie liczba lokali w Tiranie jest chyba nieskończona. Co krok można spotkać bary, restauracje, fast foody i spelunki. Te ostatnie to miejsca, w których tylko bywałem, bo wolę takie przybytki, niż odpicowane restauracje. Jednak słowo spelunka może obraża te miejsca, ponieważ są to bary, gdzie siedzą tubylcy, piją rakiję, czy kawę. Nie są to lokale, w których nagle milkną rozmowy, gdy wchodzi ktoś obcy, a połowa klienteli wstaje, żeby obić przybysza. Po prostu spelunka to pieszczotliwe określenie, a nie złośliwe. I zapewne wywołacie popłoch u barmana mówiąc coś po angielsku, bo znajomość tego języka w takich miejscach jest praktycznie zerowa, chociaż obsługujący mogą zarzekać się, że posługują się angielskim. Tak chyba z grzeczności. Nie zdziwcie się widząc, że w lokalach pije się w większości przypadków kawę, a nie alkohol. Najczęściej małe mocne kawy ze szklanką wody do przepijania. Jako że nie jestem kawoszem, to nie znam się na prawidłowej nomenklaturze. Mała szklaneczka, właściwie taki większy naparstek to ulubiony napój tirańczyków. Często też piją rakiję, czyli odmianę mocnego alkoholu, ale nie tak, jak u nas, że bierze ktoś kielicha, wlewa w siebie od razu i kupuje następnego. Nieco mniejszym powodzeniem cieszą się lokalne koniaki. Mi zaserwowano ten trunek z orzeszkami do przekąski. W Albanii sączy się trunek małymi łyczkami, delektując się rozmową ze znajomymi. W spelunkach przeważają oczywiście panowie, ale zdarzają się też i panie.
Co ciekawe, w niedzielę rano (przed godziną ósmą) wyruszyłem na ostatni spacerek i większość spelunek było otwartych, a panowie raczyli się kawkami. A u nas z łaski otworzą knajpy koło południa. Szczególnie jedno miejsce wywarło na mnie wrażenie. Niedaleko posiadłości Hohxy w ciemno wszedłem do spelunki, a tam pośrodku … wielki pień drzewa. Kurczę, pomysłowe – nie można ściąć roślinki, to otoczy się ją barem. Żeby upewnić się, że to nie twórczość artystyczna, poleciałem na zewnątrz i tak, faktycznie, nad spelunką górowało wielkie drzewo.
A menu tego przybytku przedstawiało się następująco (100 lek = 4 zł). Bez ładnych okładek, bez ozdobników, a nader treściwe.
Jeszcze mała szpila wbita w dział marketingu Tirany. Podobne bannery są na długości może z dwóch kilometrów i to po dwóch stronach szerokiej drogi.
Na koniec fajny widoczek. U nas taki pojazd zostałby zabity śmiechem, a w Tiranie bardzo popularne są kolorowe i dziwne zadaszenia. Widać, że aura jest często kapryśna.
Quote:W Tiranie jest sporo kiosków typu przekąskownik. Kupisz tam oczywiście słodycze, picie, alkohol, ale chyba już nie papierosy.Jak najbardziej sprzedają tam fajki
;) od 250-380 LEK. Marlboro Gold płaciłem 380 LEK.Co do paragonów w sklepach/restauracjach - Jak najbardziej dają, Ja dostawałem wszędzie z kodem QR, który po zeskanowaniu ukazywał się paragon w wersji online
;)Co do bankomatów: darmowy to tylko CREDINS Bank. FiBank też ale tylko na karcie mBank Visa Świat, na Revolut chciał 650LEK Prowizji a kartę PKO BP odrzucił z automatu
:D Byłem 12-14.04.2022, za chwilę w innym wątku wrzucę listę bankomatów z prowizjami i bez prowizji
:)Edit: Lista bankomatów bezprowizyjnych jak i z prowizją; bankomaty-w-jakim-kraju-bez-dodatkowej-prowizji,135,134492&p=1522678#p1522678
Tirana jest fajna a Albania jako kraj świetna i moim zdaniem jeden z najciekawszych krajów bałkańskich, do tego doskonała kuchnia i tania.Martinuss napisał:Co do bankomatów: darmowy to tylko CREDINS Bank.Nie tylko w Alpha bank też bez haraczu revolutem można wyjąć kasiore, przynajmniej ja wyciągałem w 2021 roku.
Ogólnie liczba lokali w Tiranie jest chyba nieskończona. Co krok można spotkać bary, restauracje, fast foody i spelunki. Te ostatnie to miejsca, w których tylko bywałem, bo wolę takie przybytki, niż odpicowane restauracje. Jednak słowo spelunka może obraża te miejsca, ponieważ są to bary, gdzie siedzą tubylcy, piją rakiję, czy kawę. Nie są to lokale, w których nagle milkną rozmowy, gdy wchodzi ktoś obcy, a połowa klienteli wstaje, żeby obić przybysza. Po prostu spelunka to pieszczotliwe określenie, a nie złośliwe. I zapewne wywołacie popłoch u barmana mówiąc coś po angielsku, bo znajomość tego języka w takich miejscach jest praktycznie zerowa, chociaż obsługujący mogą zarzekać się, że posługują się angielskim. Tak chyba z grzeczności.
Nie zdziwcie się widząc, że w lokalach pije się w większości przypadków kawę, a nie alkohol. Najczęściej małe mocne kawy ze szklanką wody do przepijania. Jako że nie jestem kawoszem, to nie znam się na prawidłowej nomenklaturze. Mała szklaneczka, właściwie taki większy naparstek to ulubiony napój tirańczyków. Często też piją rakiję, czyli odmianę mocnego alkoholu, ale nie tak, jak u nas, że bierze ktoś kielicha, wlewa w siebie od razu i kupuje następnego. Nieco mniejszym powodzeniem cieszą się lokalne koniaki. Mi zaserwowano ten trunek z orzeszkami do przekąski. W Albanii sączy się trunek małymi łyczkami, delektując się rozmową ze znajomymi. W spelunkach przeważają oczywiście panowie, ale zdarzają się też i panie.
Co ciekawe, w niedzielę rano (przed godziną ósmą) wyruszyłem na ostatni spacerek i większość spelunek było otwartych, a panowie raczyli się kawkami. A u nas z łaski otworzą knajpy koło południa.
Szczególnie jedno miejsce wywarło na mnie wrażenie. Niedaleko posiadłości Hohxy w ciemno wszedłem do spelunki, a tam pośrodku … wielki pień drzewa. Kurczę, pomysłowe – nie można ściąć roślinki, to otoczy się ją barem. Żeby upewnić się, że to nie twórczość artystyczna, poleciałem na zewnątrz i tak, faktycznie, nad spelunką górowało wielkie drzewo.
A menu tego przybytku przedstawiało się następująco (100 lek = 4 zł). Bez ładnych okładek, bez ozdobników, a nader treściwe.
Jeszcze mała szpila wbita w dział marketingu Tirany. Podobne bannery są na długości może z dwóch kilometrów i to po dwóch stronach szerokiej drogi.
Na koniec fajny widoczek. U nas taki pojazd zostałby zabity śmiechem, a w Tiranie bardzo popularne są kolorowe i dziwne zadaszenia. Widać, że aura jest często kapryśna.
Podsumowanie będzie krótkie: jedźcie do Tirany!