Fly4free.pl

-- 15 Lip 2018 11:19 --

Bilety kupiłem Condorem w ich promocji z marcu tego roku. Wyszło po 2200 za osobę z dogodnymi przesiadkami we Frankfurcie.

Namibia to nie jest kraj, gdzie można podjąć spontaniczną decyzję o podróży. Trzeba dużo wcześniej załatwić samochód, noclegi oraz wizę. Ja przez długi czas chciałem wynająć sedana, ale po rozmowach z kilkoma osobami, zdecydowaliśmy się na terenówkę i był to doskonały wybór. Co prawda sedan prawie wszędzie dojedzie, ale wygoda zupełnie inna, no i musielibyśmy brać ze sobą cały sprzęt kempingowy, który jest normalnie na wyposażeniu terenówki. Załatwiłem także większość noclegów na kempingach, gdzie musiałem zapłacić z góry oraz wizę w Berlinie.

Czas ruszać. Jadę prawie jak zwykle z żoną i dzieckiem. Pakujemy się na maxa w 3 wielkie walizki, ale Condor ma ograniczenie do 20 kg, więc na lotnisku musieliśmy się jeszcze przepakowywać, żeby każda miała max 20.9kg. Na szczęście się udaje. Przy check-in LOT spędzamy sporo czasu i na koniec pani nas informuje o 50 minutowym opóźnieniu. Eh, a my mamy 1.5h na przesiadkę! Węszę kłopoty.
Udajemy się do saloniku i z ponad godzinnym opóźnieniem opuszczamy Warszawę. Jestem już pewien, że nie zdążymy na przesiadkę. Pytałem jeszcze w transfer desku czy mnie nie przerzucą na coś innego, ale kazali lecieć. Sprawdziłem, że ewentualnie można Ethiopianem jeszcze tego samego dnia.

We Frankfurcie wszystko jakoś w miarę szybko poszło i nasz gate był dość blisko. Jako ostatni meldujemy się do samolotu. Pytamy jeszcze na bramce czy nasze bagaże zdążą i pani nas zapewniła, że bagaż jest szybszy od nas.

Condor na szczęście miał sporo wolnych miejsc, więc się porozkładaliśmy by jakoś przespać noc. Danie jest jedno (wege) i napoje bezpłatne. Płatne alkohole.

Po 10h lądujemy w Windhuk. Wysiadamy z samolotu i idziemy z buta do terminala. Jest mega zimno, a ja w samej podkoszulce.

Jest akurat wschód słońca.

Czekamy na bagaże i czekamy i nie docierają . Tego się bałem. Zgłaszamy sprawę do biura, ale tam mówią, że dopiero po 4h będzie coś wiadomo gdzie on jest. Na szczęście zaplanowałem pierwszy dzień/noc w stolicy, więc mam nadzieję, że kolejnego dnia dotrze. Problem jednak jest taki, że Condor przyleci dopiero za 3 dni.

Na lotnisku czekając w kolejce do bankomatu oglądam prognozę pogody - w dzień 25 stopni, a w nocy 0!!! A ja w samym t-shircie

Z lotniska odbiera nas firma, od której bierzemy samochód i wiezie nas do biura. Po drodze mijamy guźce i pawiany :-).
Mieliśmy odbiór dopiero o 14, ale o 10 już samochód był gotowy, więc bierzemy.

Przez godzinę wszystko tłumaczą, sprawdzamy razem oraz demonstrują rozkładanie namiotów, po czym sam mam wszystko zrobić.

Mamy Hiluxa z przebiegiem 250kkm, ale samochód jest naprawdę świetnie przygotowany. Jedzie się nim jak czołgiem i trochę to różnica w stosunku do mojego sportbacka na co dzień ;-)
Jedziemy najpierw do naszego B&B, a potem do miasta na zakupy jakichś ubrań i kosmetyków. Świetne miejsce w centrum na zakupy to Wernhill.
Idziemy potem obejrzeć tych kilka zabytków Windhuk. Najpierw mauzoleum prezydenta:



W środku są wystawy z walk narodu o wyzwolenie.

Obok jest słynny kościół, zwróćcie uwagę na nazwy ulic...





W roli głównej zbrodniarze..., ciekawe.

Idziemy z młodym na plac zabaw i oglądamy miejscowe dzieciaki.





Trochę nasz się z nimi bawi.

Po południu dzwonię na lotnisko pytać o mój bagaż, ale nic nie wiedzą. Zdenerwowany ich ignorancją sam piszę maila do Condora. Odpisali za godzinę, że nasz bagaż przyleci jutro Air Namibia! Z tą świetną wiadomością idziemy spać z zamiarem porannej pobudki i udania się na lotnisko.

-- 15 Lip 2018 11:23 --

Drugi dzień zaczynamy od jazdy z powrotem na lotnisko. To prawie 50 km pod miastem. Najpierw tankujemy furę, bo odebraliśmy z pustym bakiem - weszło 140 litrów :-). Są dwa zbiorniki i powinny starczyć na 1200 km. W praktyce potem jak sprawdzałem to palił mi 10l, więc starczyłoby na 1400 km.

Na lotnisku bagaże już na nas czekały, więc mogliśmy szybko je zapakować i wróciliśmy do centrum handlowego zrobić zakupy jedzeniowe. Wypakowaliśmy samochodową lodówkę do pełna, zjedliśmy wczesny lunch i ruszyliśmy w stronę Rehoboth i parku narodowego Nabim-Naukluft. Pierwsze 90 km było asfaltem z dozwolonym limitem 120 kph, a potem zjechaliśmy na szutr i trochę zaskoczenie:



Można lecieć setką ;-). Problem jednak taki, że na większości szutrów, urządzenie monitorujące w samochodzie piszczy przy 85, ale na tej drodze akurat nie piszczał.

Jedziemy na szlak Naukluft Olive Trail. Tego dnia nie chciałem jechać od razu 350 km, więc szukaliśmy czegoś bliżej. Zresztą przez ten bagaż i spóźnione zakupy jesteśmy do tyłu z czasem.
Szlak jest na 4h, ale my idziemy trochę pod prąd i mamy 1.5h. Nie chciałem ryzykować jeżdżenia po nocy, zresztą jest to zabronione.







Szlak piękny i szkoda, że całego nie przeszliśmy. Mamy jednak do przejechania jeszcze prawie 100 km do kempingu.
Jedziemy przez busz szutrami.
Gdzieniegdzie pojawiają się zwierzaki.

Zachód zbliża się nieubłaganie, kolorki zaczynają się fajne.
W końcu dojeżdżamy na kemping i dostajemy świetne miejsce z widokiem.
Mieliśmy niecałą godzinę na rozłożenie się i zrobienie kolacji, ale było to za mało. Nauczka na następny raz.

Dzieciak miał frajdę z pierwszego spania w namiocie na samochodzie.

Oglądamy zachód słońca. Ja tego koloru w fotoszopie nie dodałem...



Zachód o 19, a o 20 można iść spać ;-)Ubrania na 2 tygodnie, bo nie ma gdzie prać. Sporo żarcia, trochę sprzętu kempingowego, 3 śpiwory, podstawkę dla dziecka do samochodu...
Sam byłem w szoku :)-- 15 Lip 2018 14:28 --

Większość rzeczy możesz kupić i tak też zrobiliśmy na miejscu, ale na część wyjazdu woleliśmy mieć swoje, no i żona nie je mięsa, więc też chciała być zabezpieczona.

-- 15 Lip 2018 14:57 --

Dzień 3 - długo się zbieramy z kempingu i jedziemy w stronę Sossusvlei, czyli słynnych wydm. W sumie to kawał drogi. Zatrzymujemy się w Sesriem, gdzie jest stacja benzynowa, sklep i prawdziwa kawa z ekspresu :-)

Jest też wystawa gratów, Jemy lody i jedziemy dalej szutrową autostradą. Mijamy kolonię wikłaczy, których jest tu pełno:



Dojeżdżamy do bram parku, meldujemy się na kempingu, jemy obiad i postanawiamy jechać do Deadvlei. To jeszcze 90 km, ale zaraz za bramą parku zaczyna się asfalt :-)
Mijamy fantastyczne widoki wydm po lewej i prawej stronie:



Dojeżdżamy do końca asfaltu i tu jeszcze są ze 3 km po piachu. Włączam pierwszy raz napęd 4x4 i jedziemy pod Deadvlei.

Jeszcze piechotka kilometr i oczom się ukazuje to:



Zawsze myślałem, że to jest większe. Idę szybko i jestem sam. Żona z dzieckiem oglądali z daleka, a ja miałem całe zaschnięte jezioro dla siebie.

No to trochę widoczków ;-)















Wspinamy się na okoliczne wydmy i obserwujemy trochę widoki z góry.



Nastaje wieczór, więc powoli uciekamy na camping. Jutro tu jeszcze wrócimy.16.06 - 1.07.
Koszty to 6600 przeloty, 4300 samochód, 5200 na miejscu.Dzień 4. W nocy temperatura spadła chyba do 5 stopni. Najgorzej jest przed świtem. Żona tak zmarzła, że zeszła do samochodu i go odpaliła by się ogrzać. Ja się cały zapakowałem w śpiwór puchowy i było w miarę spoko.
Po świcie temperatura podnosi się dość szybko.

Jest rosa i mgiełka.



Zbieramy się i wracamy do Sossusvlei, idąc tym razem na Big Daddy Dune.
Jedna z wydm po drodze:



Mijamy zwierzaki:



Powoli się wspinamy. Po piachu idzie się bardzo ciężko.







Widoczki super. Sporo czasu nam tu schodzi, choć w dół postanowiliśmy zbiec na maxa ;-)

Wracamy na Dune 45. Tu to dopiero ciężko było. Przeklinałem, że przed nami trafiła się chińska wycieczka, ale we przejściu 5 minut w górę wszyscy zrezygnowali ze wspinaczki i mieliśmy ją dla siebie.





Z góry naprawdę widać przestrzeń...



Młody miał niezłą zabawę z chyba największą piaskownicą w jego życiu.



Po południu idziemy jeszcze do Sesriem Canyon. Jest ok, ale wrażenia wielkiego nie robi.



Spotykamy za to małą żmiję, która jest ponoć bardzo jadowita. Wtopiła się w otoczenie.



Jeszcze jeden obrazek z okolicy i na tym kończymy dzień.

Wiza -
paszport, zdjęcia, wniosek, wydruk biletu lotniczego, wydruk rezerwacji samochodu, wydruk rezerwacji hoteli/campingów, 3-miesięczny wydruk z konta z pensją.
80 euro od osoby + 10 euro za odesłanie paszportu do Polski. Dla 3 osób to 250 euro :/. Zrobiłem przelew i wydrukowałem.
Wysłałem kurierem do Berlina, dostałem pocztą. Ambasada wyrobiła się w niecałe 10 dni, ale moja lokalna poczta nie stanęła na wysokości zadania. Mimo listu priorytetowego, jak podejrzałem tracking to okazało się, że leżała na poczcie przez 8 dni zanim listonosz łaskawie przyniósł mi do domu...Dzień 5.
Przed nami długa droga to Walvis Bay i Swakopmund. Same szutry, a samochód piszczy jak przekraczam 85 kph. Irytujące to jest, bo nie ma tempomatu by nastawić na 84 i trzeba się pilnować. Za oknem najpierw busz, a potem pustynia.

Robimy obowiązkowe zdjęcia ze Zwrotnikiem Koziorożca. Mój znak zodiaku.

Przed Walvis mijamy kilka kopalni soli, ale nie wstępujemy.
Na wjeździe do miasta jest duże centrum handlowe. Zjadamy późny lunch, bo jest już prawie 14 i korzystamy po kilku dniach z internetu bo jest darmowe wifi.
Następnie jedziemy nad zatokę szukać flamingów. I oto one są. Wysiadamy z samochodu, a tu zimno i mega wieje.



Są też dwa pelikany:



Temu drugiemu zimno w szyję:



Flamingom też zimno, bo stoją na jednej nodze ;-)



Po 20 minutach pakujemy się do samochodu zmarznięci. Objeżdżamy jeszcze okolicę oglądając piękne domy, które mają widok na morze. Miasto długo należało do RPA jako enklawa.

Swakopmund jest za 30 km, szybko dojeżdżamy i meldujemy się w hoteliku. Mamy tu 2 noce i miejsce jest fajne, bo mamy dwa pokoje.
Obok jest polski emigrant, który prowadzi piekarnię.

Swakopmund to niemiecki kurort. Zbudowany od zera przez Niemców, którzy tu wszystko przywieźli z ojczyzny, nawet kamienie na falochrony. Pili też wodę przywożoną statkami. Ciągle jest ich tu sporo i jeżdżą całkiem wypasionymi furami.

Nie mieliśmy zbyt dużo czasu na oglądanie, bo już się ściemniało, więc resztę zostawiliśmy na następny dzień.Dzień 6.
Z rana jedziemy na północ do Cape Cross Seal Reserve, gdzie jest ogromna kolonia fok.
Zaraz za Swakopmund zaczyna się nieprzyjemna pogoda, z której słynie Skeleton Coast - pustynia i mgła nadciągająca znad oceanu. Taka pogoda utrzymuje się właściwie do południa i trzeba jechać na światłach, bo dużo nie widać.

Kolonia fok jest fantastyczna i można by tam spędzić godziny, gdyby nie smród :-). Ostrzegano nas przed nim, ale dla mnie nie był tak zły. Synek jednak twierdził, że bardzo śmierdzi.

















Trochę mi to przypomina obcowanie ze zwierzakami jakie miałem na Antarktydzie, ale tam nigdzie nie widziałem aż takiego skupiska zwierząt.

Na obiad wracamy do Swakopmund i wcinam stek. Mniam.

Po południu spacerujemy jeszcze po mieście:





W życiu bym nie powiedział, że to Afryka. Jest piękna plaża i molo, ale co z tego, jak temperatura wody to tylko 14 stopni. Jest to zimny prąd i mimo szerokości geograficznej Hurghady, warunki są tu zgoła inne.

Siadam jeszcze na browara i można zakończyć dzień.Dzień 7.
Opuszczamy Swakopmund i jedziemy do Spitzkoppe. Większość drogi jest asfaltowa, a że to w miarę blisko to dojeżdżamy w 2h.

Spitzkoppe widać już z hen daleka, jak jeszcze mieliśmy ze 40km wg mapy.



Jedziemy od razu do środka i okazuje się, że camping jest po prostu pośród tych gór. Nie ma niestety wody ani prądu, ale za to jakie widoki.