Fly4free.pl

Idziemy na daleki spacer, aż do portu, w którym jednak nic ciekawego się nie dzieje.

Tutaj też można znaleźć trochę fajnych widoków






Potem wracamy w miejsce które od biedy można nazwać miejską plażą. Piasku tu raczej nie ma, ale można się rozłożyć gdzieś pod drzewkiem. Są też prysznice, ławki i zadaszona altanka, która się przydaje, bo w pewnym momencie przychodzi gwałtowna ulewa. Po niej postanawiamy jeszcze ostatni raz wykąpać się w wodzie.

Most przy którym znajduje się "plaża miejska"








Do centrum wracamy idąc cały czas wzdłuż głównej drogi na której ciągnie się ogromny korek samochodów. Niewiarygodne ile może być samochodów w tak małym przecież mieście. Główna ulica jest praktycznie ciągle zakorkowana.

Lokalne klimaty




Na obiad idziemy do budki, w której wczoraj jedliśmy szaszłyki. W ciągu dnia nie ma grilla, ale są inne potrawy, na przykład curry z mięsem i warzywami czy jakiś makaron. Niestety kiedy przychodzimy tam wczesnym popołudniem prawie wszystkie dania zdążyły się już skończyć - tutaj takie rzeczy je się na śniadanie. Dla nas pozostaje jakaś zupa i smażone kawałki kurczaka - też da się zjeść. Potem pozostaje nam już tylko udać się do hotelu po rzeczy. Chwilę czekamy na umówiony transport relaksując się jeszcze na tarasie. W samochodzie który zabiera nas na lotnisko, oprócz kierowcy na przednim siedzeniu jedzie też pani - chyba właścicielka hotelu, z dwójką małych dzieci, prawdopodobnie swoich wnuków. Nikt tu nie przejmuje się fotelikami i dzieci jadą na kolanach u babci.



Na lotnisku od razu widzimy sporo osób, które kojarzymy lotu na Palau. Nadawanie bagażu wygląda dość ciekawie, nie ma żadnego komputerowego systemu i drukowania zawieszek bagażowych. Pani sama, ołówkiem wypisuje trasę, jaką ma przelecieć nasz bagaż - nie wygląda to profesjonalnie, za to tutaj nie ma żadnego problemu z nadaniem bagażu od razu do Amsterdamu. W tamtą stronę musieliśmy przecież odebrać go po drodze na Tajwanie. Jeszcze tylko obowiązkowy haracz - opłata wylotowa, 50$ od osoby. Palau żegna nas tak samo jak nas przywitało - w deszczu i ciemności. Szkoda, że nie możemy popatrzeć na nie z góry. Żegnamy jednak ten mały kraik z uczuciem zrealizowanego celu. Wyprawa z dmuchanym kajakiem na pewno już zawsze będzie jedną z lepszych podróżniczych przygód.

Do domu czeka nas jeszcze długa droga. Pierwszy przystanek - Tajwan. Tym razem mamy znów kilkanaście godzin, ale tylko w nocy. Zastanawiamy się, czy nie pojechać do miasta na nocny market, ale pogoda tym razem nie zachęca, jest kilkanaście stopni i pada. My nie mamy żadnych ubrań z długim rękawem - świadomie spakowaliśmy wszystko do bagażu, żeby nie musieć nosić ze sobą. Zostajemy więc na lotnisku. Jest tu całkiem miła strefa relaksu, niestety, jak to w Azji, klimatyzacja działa bardzo dobrze. Trzeba jakoś przetrwać noc w chłodzie. Z pomocą przychodzi dostępny darmowy prysznic, ciepła kąpiel trochę pomaga :) Rano startujemy w stronę Bangkoku.





Wybrzeże Tajlandii




Tak jak poprzednio mamy kilkanaście godzin na miejscu. I znów płyniemy łodzią po rzece.









Tak się złożyło, że tego dnia w Bangkoku są też nasi dobrzy znajomi, którzy kończą swój pobyt w Tajlandii i właśnie wracają do Polski. Umawiamy się więc z nimi w mieście, w jakiejś knajpce na Khao San. Spędzamy trochę czasu na wymianie wrażeń. Oni mają samolot wcześniej niż my - lecą Air China przez Pekin, więc po jakimś czasie muszą zbierać się na lotnisko. Podjeżdżamy jeszcze z nimi kawałek taksówką - oni na stację pociągu na lotnisko a my do metra. Chcemy podjechać na Chatuchak market, niestety nie jest to weekend, kiedy to zwykle działa ten market, ale czytaliśmy, że w dni powszednie też można coś tam znaleźć. Niestety prawie wszystko jest pozamykane a w sąsiadujących centrach handlowych nic ciekawego nie ma. Cała wyprawa więc trochę niepotrzebna.
Mamy zarezerwowany z grosze hostel, jedziemy więc do niego odświeżyć się i trochę odpocząć. Jesteśmy w nim może trochę ponad godzinę - mina dziewczyn w recepcji, kiedy oddajemy klucze - bezcenna :) Mamy też zlecenie z Polski, żeby kupić ładny obrus z jakimś tajskim motywem. Na Chatuchaku nic nie kupiliśmy, szukamy więc czegoś na Khao San. Okazuje się, że jest sklep z różnymi tkaninami, niestety miejsce turystyczne więc trzeba się ostro targować, ale w końcu kupujemy naprawdę ładny obrus, oczywiście w słonie :)





Po spełnieniu obowiązku mamy czas na to co lubimy najbardziej, czyli jedzenie :)





Jest taka knajpka niedaleko Rambuttri, ulicy sąsiadującej z Khao San, w której jedliśmy już kiedyś. Tym razem też tam idziemy i się nie zawodzimy.







Pad thai i czerwone curry są świetne. Co prawda prawie płaczę przy jedzeniu, tak jest ostre, ale i tak zjadam do końca.
Potem podjeżdżamy taksówką do stacji skytrain'a. Mamy jeszcze chwilę czasu, żeby przejść się Patpongiem i wyruszamy na z powrotem na lotnisko. Tam wszystko idzie gładko aż do momentu, kiedy już jesteśmy przy bramce do samolotu. Obsługa od wszystkich z naszego lotu bierze paszporty i sprawdza, czy mamy stemple potwierdzające wyjście z lotniska. Jak znajdą to trzeba płacić 700 THB - taka opłata za wjazd do Tajlandii, o której pisałam już na początku relacji. Zwykle jest wliczona w cenę biletu, ale tutaj nie była. Powinni ja pobrać urzędnicy na immigration, ale tego nie zrobili. Widocznie ktoś się tego dopatrzył i kazali obsłudze bramki nadrobić zaległości. Robi się niezłe zamieszanie, bo ludzi, którzy wychodzili na miasto jest bardzo dużo. Niestety, kto nie zapłaci, nie zostanie wpuszczony do samolotu. Jak ktoś nie ma pieniędzy to jest zawracany do bankomatu albo kantoru. U nas sytuacja jest ciekawa, w jednym paszporcie stempelki znajdują a w drugim nie :) Mamy więc do zapłacenia 700 THB i całe szczęście akurat taka kwota została nam w portfelu.
Po tym zamieszaniu już spokojnie wsiadamy do samolotu, a sam lot, mimo, że długi upływa bezproblemowo. Niespodzianka czeka nas jedynie na lotnisku w Amsterdamie. Temperatura 0 stopni, my w koszulkach i krótkich spodenkach, a tu nie ma rękawa - trzeba po schodkach i do autobusu.



Zmarznięci docieramy jakoś do hali odbioru bagażu i z niecierpliwością wypatrujemy na taśmie naszych pakunków - w końcu przydałoby się coś na siebie włożyć, a te wypisane ołówkiem zawieszki bagażowe przez całą podróż nas mocno niepokoją. Okazuje się jednak, że ołówek nie jest taki zły, bo nasze bagaże całe i zdrowe wyjeżdżają na taśmę. Możemy więc się przebrać i ruszyć do hotelu - tym razem znów mamy zarezerwowany Ibis Budget w pobliżu lotniska. Jest rano i okazuje się, że nie możemy się jeszcze zameldować, spędzamy więc godzinkę w pobliskim McDonalds. W końcu nadchodzi czas, kiedy możemy już dostać pokój - dostajemy taki z widokiem na jezioro :)



W palnie mamy udanie się do Amsterdamu na krótkie zwiedzanie - lot powrotny do Polski jest dopiero następnego dnia. Najpierw jednak postanawiamy zrobić sobie krótką drzemkę, bo jesteśmy wykończeni po dwóch dobach w podróży. Mała drzemka przeradza się w większą drzemkę, za każdym razem po obudzeniu się mówimy sobie, że jeszcze pół godzinki :) No i śpimy tak do wieczora, a potem wychodzimy tylko coś zjeść do znanego nam już McDonalds. Przesypiamy bez problemu również całą noc a rano udajemy się na lotnisko na ostatni lot. I tak docieramy bez przeszkód do Warszawy, gdzie kończy się nasza podróż.

KONIEC