Początkowo w tytule miało być jeszcze "albo ***** UNESCO, ale uznałem, że to albo (którego używałem) jest nieeleganckie i nadużywane, jednak w tekście właściwym o tym napiszę.
Często zdarza mi się dostrzegać różne dla innych oczywiste rzeczy że znacznym opóźnieniem. W zeszłym roku tak zauważyłem, że istnieje znaczna liczba podróżników zgamifikowanych przez UNESCO i jego heritage sities. Ja tego nie rozumiem - to są miejsca wybrane przypadkowo - politycznie. Naprawdę lepiej planować podróże samemu niż dać się komuś prowadzić za rączkę. Wtedy z jednej strony można obejrzeć to co się chce, a z drugiej można odkryć rzeczy nowe i niespodziewane.
Budynki, ktore mnie interesują można znaleźć nie tylko w krajach bloku wschodzniego i bylej Jugosławii. Brutalizm i szerzej modernizm był stylem międzynarodowym.
Zresztą trochę zdjęć że świata zachodniego już udostępniłem w relacjach. Kolejne pojawią się w tym roku. Z miejsc niekoniecznie spodziewanych.
Tymczasem wybieram się do Paryża, gdzie, a w zasadzie koło gdzie, bo głównie w banlieux wydają się znajdowqć takie skarby, że w skali świata trudno o lepsze. Chyba większość to projekty tak utopijne, że nie mogły się udać. Przyjrzę się temu i opiszę.
Mój plan jest napięty, bowiem choć kalendarzowo będę w Paryżu 4 dni to faktycznie będą to dwie pelne doby plus czas na zwiedzanie La Vilette.
Liczyłem na piękne okoliczności przyrody. Tu się rozczarowałam. Zobaczymy jak będzie, ale w sumie beton wygląda lepiej na tle pochmurnego nieba.
Na razie w miejscu startu pogoda pokazuje jak potrafi być brutalna. Warunki na zewnątrz oddaje ten, skądinąd wybitny utwór (od mniej więcej 1'43)
Plan zwiedzania wygląda jak na zdjęciu. Może uda się dotrzeć wszędzie. Chyba nie jest to niewykonalne, ale to się zobaczy
Wysłane z mojego SM-A525F przy użyciu TapatalkaMimo pogody jak w piosence, lot przebiegl zupełnie zwyczajnie, bez jakichkolwiek problemów, acz z niewielkim opóźnieniem
Ostatnio Szczerek pisał, że Francja to taka Polska tylko po drugiej stronie Niemiec i trochę tu ładniej. Na razie nie do końca rozumiem co miał na myśli, ale będę o tym myślał
Na pewno nie są tu dobrzy w oznaczeniach drogi. Znaki do tramwaju t7 zaprowadziły mnie do punktu testów Covid. Na szczęście obsługa jest niezwykle pomocna
Kolejny problem pojawił się na etapie kupwoania biletów. Automat (a nawet 2, bo na obu peronach) na przystanku przy lotnisku odmówił ich sprzedaży.
A kiedy już dojechałem do metra i czekałem na pociąg zauważyłem takie towarzystwo Louisa Aragona
W ogóle przejazd metrem w Paryżu przywołuje u mnie wspomnienia z głębokich czeluści XX wieku i mojej pierwszej w życiu pracy, nielegalnej całkiem a polegającej na rozkładaniu ulotek na stacjach metra. Teraz jest dla mnie całkiem niezrozumiałe jak wtedy dla skrócenia sobie drogi mogłem przechodzić na drugi peron przez tory, a tak właśnie było.
A pozostając przy transporcie to jednak zabawne, że oni mają takie same bilety i takie same kasowniki jak w Wawie
Już w czasie mojego poprzedniego pobyty w Stalingradzie zauważyłem, że w przeciwieństwie do naszych rejonów, gdzie miasta zmieniają się nie do poznania, tu rzeczy potrafią trwać. I nie dotyczy to tylko budynków. Siedzenia na stacjach metra też są takie same jak 30 lat temu. W sumie jaki jest sens zmieniać coś co jest doskonałe?
A, przepraszam, jedno się zmieniło, nie ma już w metrze wagonów pierwszej klasy.
Trochę zapomniałem o tym, że hotele w Paryżu oferują inną jakość niż to do czego jesteśmy przyzwyczajeni w Polsce. Mój Ibis Styles cennikowo za ok 80 EUR to pokój mający z 10 m2 z łazienką do której trudno się zmieścić i toaletą w której zmieścić się nie da. Dodatkowo rury kanalizacyjne dają organoleptycznie poznać do czego służą. Ale to prawie darowany koń, więc nie narzekam. Zwłaszcza, że w okolicy można znaleźć cuda architektury. Niestety, mocno gated, więc niezbyt łatwe do zwiedzania.
Zdjęcia będą w kolejności chronologicznej. Akurat zdarzyło się tak, że również przedstawiają budynki od całkiem zwykłego do zupełnie niezwykłego.
A dodatkowo fryzjer, który w Polsce pewnie musiałby strzyc pod innym szyldem
Dziś rano miałem się przekonać czy śniadanie to nie będzie przypadkiem croissant i kawa. Byłem miło zaskoczony. Nie dawali co prawda nic na ciepło, ale wszystko było bardzo przyzwoitej jakości i w rozsądnym wyborze. Do tego wyciskany sok pomarańczowy.
Zaraz po śniadaniu przyszedł czas na zwiedzanie. Na początek la Defense (dokladniej Nanterre) i tamtejsze Tour Aillaurd. Takie coś mogli zbudować tylko Francuzi!
Edit: nadające się do oadania zdjęcia w poście poniżejTo jeszcze raz. Tours Aillaud lub Tours Nuages - nazwy pochodzą pierwsza od architekta, druga od kompozycji płytek ceramicznych, którymi obłożono budynki.
Osiedle powstało w 1977 roku i jak na swój wiek wydaje mieć się świetnie. Osiedle jest położone przy parku, nie ma na nim ruchu samochodowego - parkingi są pod ziemia. Zupełnie nie wygląda na zdegradowane.
Kolejny budynek, który miałem zobaczyć leży przy głównej osi La Defence, więc przy okazji obejrzałem z bliska tamtejsze biurowce, centra handlowe i hotele
Okazuje się, że można tam znaleźć restaurację imienia człowieka od win
A celem był pochodzący z 1973 roku budynek mieszkalny o nazwie Vision 80. Imponująca betonowa konstrukcja wisząca nad ziemią.
Kawałek dalej znajduje się osiedle Les Damiers powstałe w latach 1976 - 78. Ono przynajmniej w części skazane jest na zagładę. W miejscu mieszkań mają powstać biura.
Niedaleko od La Defence, przy Port d'Auteuil na granicy lasku Bulońskiego znajduje się tajemniczy budynek, który na mapach Google po rosyjsku oznaczony jest jako wieża ciśnień, choć chyba jest to dawny budynek techniczny francuskiej Tepsy
On akurat spokojnie mógłby stać gdzieś w naszych rejonach
Stamtąd pojechałem na drugą stronę, aby zobaczyć jeden budynek, ale za to jaki!
To powstały w 1968 roku budynek szkoły muzycznej i baletowej. Niestety w tej chwili nic tam się nie mieści. Bardzo ciekawe jak wyglądają dawne sale lekcyjne.
Na tym skończyłem pierwszą część dzisiejszego zwiedzania, wróciłem do hotelu, aby przenieść moje rzeczy do drugiego, znajdującego się nieopodal. Na szczęście z Montreuil dało się wrócić do La Vilette po ziemi, tramwajem, dzięki temu zauważyłem kilka ciekawych obiektów na kolejne zwiedzanie.Nawiązując do postów powyżej. Nie mam nic wspólnego z przemysłem betonowym, ale mam sztuczną wiedzę na poziomie znacznie powyżej średniej. A béton brut to francuska nazwa brutalizmu w architekturze. I tu nie jest tak jak z komputerem, że mają tylko własną nazwę - francuski wklad do tego stylu jest istotny. Zresztą w przypadku komputera to i Czesi i Chorwaci mają swoją nazwę. A po rumuńsku nazywa się kalkulator xD
Poprzednie budynki są zupełnie zwyczajne w porównaniu z tym co powstało w Ivry-sur-Seine, gdzie miejski architekt Rene Galihoustet zaprosil Jeana Renaudie, aby zaprojektował kilka osiedli w sposób trochę inny niż to się zwykle robi.
W ten sposób pod koniec lat 60-tych powstały kompleksy w sumie nie brutalistyczne kubistyczne. Bardzo dziwnie się je zwiedza, bowiem trudno skoncentrować na czymś wzrok.
A pomiędzy tymi budynkami znajduje się przesszkole im Casanovy, ktora była kobietą.
pabien napisał:Przy okazji dowiedziałem się, że francuski kościół promuje płatności zbliżeniowe Najpierw Francuzi nauczyli się od nas jeść widelcem, a potem zgapili płatności zbliżeniowe w kościele [emoji16]
@pabien , żeby było w temacie to - chapeau bas!. Powaliły mnie zdjęcia i Twój research - w życiu nie sądziłem, że w aglomeracji paryskiej jest tyle i tak wyszukanego betonu.PS No i zmartwiła mnie recenzja tego Ibisa, bo niezupełnym przypadkiem mam tam też rezrwację
:)
@pabien Czytam Twoje relacje od dawna ( nie wszystkie uważnie) i zwykle fotografowane przez Ciebie budynki wydają mi się co najmniej interesujące. Te paryskie są pięknie.[emoji6]
I wiesz @igore, to jest trochę mój dramat, bo jakość tych modernistycznych budynków w Europie Zachodniej czy Amerykach jest najczęściej wyższa niż w Poradziecji. Pozostaje mi usprawiedliwiać różnego rodzaju ograniczeniami. Na szczęście jest jeszcze coś pomiędzy - dawna Jugosławia - świat bardziej swojski, dziki i z mnóstwem fantastycznych i oryginalnych obiektów w tym mnóstwem pomników.@merlot55 bardzo pozytywnie się ustosunkuję. Nie znalazłem go przygotowując się do wyjazdu, ale te betonowe żebra robią wrażenie. Pewnie znów w naturze wyglądają lepiej.
Chciałem założyć nowy wątek, ale ponchwili zastanowienia doszedłem do wniosku, że mogę tutaj zadać to pytanie (ze wstępem)Francja z wiadomości kojarzy nam się z Macronem, który chciałby być wielki, ale zostanie małym, najwyżej średnim i paleniem aut od czasu do czasu, a także koszmarnymi historiami o niezintegrowanych mniejszościach.Ja, przy okazji pisania tej relacji trochę pojeździłem po tamtejszych no go zone i zauważyłem, że są one mitem. Domniemuję zatem, że nie tylko one. Mam też doświadczenia z Francją pozaparyską (i banlieuową), ale są one tak dawne, że mogą okazać się nieadekwatne. Natomiast mam też relacje z drugiej, ale bardzo bliskiej ręki. Moja córka jakoś tak przypadkiem ostatnimi czasy często bywa w tym kraju. Początek nie był łatwy, bo po cudownych włoskich doświadczeniach. Jednak kolejne pobyty przynoszą praktycznie same pozytywne doświadczenia (poza doświadczeniem tamtejszych cen). I tak: wszędzie jest pięknie, ludzie przemili i ładni, zadbani. Po prostu elegancja Francja. I Francuzi, wbrew stereotypom okazali się być super uprzejmi (niezależnie od koloru skóry), mimo że ona prawie nie zna francuskiego.Doznała natomiast szoku, kiedy przekroczyła kreskę granicy i znalazła się w San Sebastian. To koniec elegancji brzydko, nieład, ludzie też wyglądają gorzej. Próbowałem to wytłumaczyć tym, że Hiszpania po okresie świetności kolonialnej stała się biednym krajem, zaczęła się ponownie bogacić trochę wcześniej niż Polska, dzięki integracji z UE. Kapitał kulturowy jest tam niski, zbliżony do naszego, dbałość o przestrzeń niezbyt rozpowszechniona. Świetnym przykładem mogą być właśnie kurorty nadmorskie, nastawione na masową, intensywna turystykę. Mnóstwo wielkich budowli niskiej jakości, w przeciwieństwie do PL od czasu do czasu coś spektakularnego. Ogólnie jednak brzydko (oczywiście poza historycznymi centrami)Jestem ciekaw Waszych spostrzeżeń i doświadczeń
przyznam szczerze, że mam dokładnie odwrotne wrażenia
:D wróciłam z pobytu w Bilbao, San Sebastian i Bordeaux. i o ile Hiszpania mnie zachwyciła i już mogę wracać, tak Bordeuax jawi się jako brudne, zwłaszcza poza centrum. Okolice poza starym miastem niekoniecznie zadbane, z dziurawymi chodnikami i dalekie od francuskiej elegancji
:) centrum ładne i klimatyczne, place i deptaki zbyt zabetonowane, mało zieleni. Znalezienie miejsca na kolację graniczyło niemal z cudem albo oznaczało czekanie w długiej kolejce (ponad 1h). Jednak w pintxos barach tego problemu nie było
:)Ceny to inna sprawa (choć i tak nie ma tragedii), ale tramwaj w Bordeuax to 1,5eur, a w Bilbao do 50 centów
:)Ogólnie oba regiony polecam, ale mnie troszkę Francja rozczarowała
:) Za 2 tyg sprawdzę inny region
:)
Często zdarza mi się dostrzegać różne dla innych oczywiste rzeczy że znacznym opóźnieniem. W zeszłym roku tak zauważyłem, że istnieje znaczna liczba podróżników zgamifikowanych przez UNESCO i jego heritage sities. Ja tego nie rozumiem - to są miejsca wybrane przypadkowo - politycznie. Naprawdę lepiej planować podróże samemu niż dać się komuś prowadzić za rączkę. Wtedy z jednej strony można obejrzeć to co się chce, a z drugiej można odkryć rzeczy nowe i niespodziewane.
Budynki, ktore mnie interesują można znaleźć nie tylko w krajach bloku wschodzniego i bylej Jugosławii. Brutalizm i szerzej modernizm był stylem międzynarodowym.
Zresztą trochę zdjęć że świata zachodniego już udostępniłem w relacjach. Kolejne pojawią się w tym roku. Z miejsc niekoniecznie spodziewanych.
Tymczasem wybieram się do Paryża, gdzie, a w zasadzie koło gdzie, bo głównie w banlieux wydają się znajdowqć takie skarby, że w skali świata trudno o lepsze. Chyba większość to projekty tak utopijne, że nie mogły się udać. Przyjrzę się temu i opiszę.
Mój plan jest napięty, bowiem choć kalendarzowo będę w Paryżu 4 dni to faktycznie będą to dwie pelne doby plus czas na zwiedzanie La Vilette.
Liczyłem na piękne okoliczności przyrody. Tu się rozczarowałam. Zobaczymy jak będzie, ale w sumie beton wygląda lepiej na tle pochmurnego nieba.
Na razie w miejscu startu pogoda pokazuje jak potrafi być brutalna. Warunki na zewnątrz oddaje ten, skądinąd wybitny utwór (od mniej więcej 1'43)
https://youtu.be/1ljEsArUJUo
Plan zwiedzania wygląda jak na zdjęciu. Może uda się dotrzeć wszędzie. Chyba nie jest to niewykonalne, ale to się zobaczy
Wysłane z mojego SM-A525F przy użyciu TapatalkaMimo pogody jak w piosence, lot przebiegl zupełnie zwyczajnie, bez jakichkolwiek problemów, acz z niewielkim opóźnieniem
Ostatnio Szczerek pisał, że Francja to taka Polska tylko po drugiej stronie Niemiec i trochę tu ładniej. Na razie nie do końca rozumiem co miał na myśli, ale będę o tym myślał
Na pewno nie są tu dobrzy w oznaczeniach drogi. Znaki do tramwaju t7 zaprowadziły mnie do punktu testów Covid. Na szczęście obsługa jest niezwykle pomocna
Kolejny problem pojawił się na etapie kupwoania biletów. Automat (a nawet 2, bo na obu peronach) na przystanku przy lotnisku odmówił ich sprzedaży.
A kiedy już dojechałem do metra i czekałem na pociąg zauważyłem takie towarzystwo Louisa Aragona
W ogóle przejazd metrem w Paryżu przywołuje u mnie wspomnienia z głębokich czeluści XX wieku i mojej pierwszej w życiu pracy, nielegalnej całkiem a polegającej na rozkładaniu ulotek na stacjach metra. Teraz jest dla mnie całkiem niezrozumiałe jak wtedy dla skrócenia sobie drogi mogłem przechodzić na drugi peron przez tory, a tak właśnie było.
A pozostając przy transporcie to jednak zabawne, że oni mają takie same bilety i takie same kasowniki jak w Wawie
Już w czasie mojego poprzedniego pobyty w Stalingradzie zauważyłem, że w przeciwieństwie do naszych rejonów, gdzie miasta zmieniają się nie do poznania, tu rzeczy potrafią trwać. I nie dotyczy to tylko budynków. Siedzenia na stacjach metra też są takie same jak 30 lat temu. W sumie jaki jest sens zmieniać coś co jest doskonałe?
A, przepraszam, jedno się zmieniło, nie ma już w metrze wagonów pierwszej klasy.
Zdjęcia będą w kolejności chronologicznej. Akurat zdarzyło się tak, że również przedstawiają budynki od całkiem zwykłego do zupełnie niezwykłego.
A dodatkowo fryzjer, który w Polsce pewnie musiałby strzyc pod innym szyldem
Zaraz po śniadaniu przyszedł czas na zwiedzanie. Na początek la Defense (dokladniej Nanterre) i tamtejsze Tour Aillaurd. Takie coś mogli zbudować tylko Francuzi!
Edit: nadające się do oadania zdjęcia w poście poniżejTo jeszcze raz. Tours Aillaud lub Tours Nuages - nazwy pochodzą pierwsza od architekta, druga od kompozycji płytek ceramicznych, którymi obłożono budynki.
Osiedle powstało w 1977 roku i jak na swój wiek wydaje mieć się świetnie. Osiedle jest położone przy parku, nie ma na nim ruchu samochodowego - parkingi są pod ziemia. Zupełnie nie wygląda na zdegradowane.
Okazuje się, że można tam znaleźć restaurację imienia człowieka od win
A celem był pochodzący z 1973 roku budynek mieszkalny o nazwie Vision 80. Imponująca betonowa konstrukcja wisząca nad ziemią.
Kawałek dalej znajduje się osiedle Les Damiers powstałe w latach 1976 - 78. Ono przynajmniej w części skazane jest na zagładę. W miejscu mieszkań mają powstać biura.
Niedaleko od La Defence, przy Port d'Auteuil na granicy lasku Bulońskiego znajduje się tajemniczy budynek, który na mapach Google po rosyjsku oznaczony jest jako wieża ciśnień, choć chyba jest to dawny budynek techniczny francuskiej Tepsy
On akurat spokojnie mógłby stać gdzieś w naszych rejonach
Stamtąd pojechałem na drugą stronę, aby zobaczyć jeden budynek, ale za to jaki!
To powstały w 1968 roku budynek szkoły muzycznej i baletowej. Niestety w tej chwili nic tam się nie mieści. Bardzo ciekawe jak wyglądają dawne sale lekcyjne.
Na tym skończyłem pierwszą część dzisiejszego zwiedzania, wróciłem do hotelu, aby przenieść moje rzeczy do drugiego, znajdującego się nieopodal. Na szczęście z Montreuil dało się wrócić do La Vilette po ziemi, tramwajem, dzięki temu zauważyłem kilka ciekawych obiektów na kolejne zwiedzanie.Nawiązując do postów powyżej. Nie mam nic wspólnego z przemysłem betonowym, ale mam sztuczną wiedzę na poziomie znacznie powyżej średniej. A béton brut to francuska nazwa brutalizmu w architekturze. I tu nie jest tak jak z komputerem, że mają tylko własną nazwę - francuski wklad do tego stylu jest istotny. Zresztą w przypadku komputera to i Czesi i Chorwaci mają swoją nazwę. A po rumuńsku nazywa się kalkulator xD
Poprzednie budynki są zupełnie zwyczajne w porównaniu z tym co powstało w Ivry-sur-Seine, gdzie miejski architekt Rene Galihoustet zaprosil Jeana Renaudie, aby zaprojektował kilka osiedli w sposób trochę inny niż to się zwykle robi.
W ten sposób pod koniec lat 60-tych powstały kompleksy w sumie nie brutalistyczne kubistyczne. Bardzo dziwnie się je zwiedza, bowiem trudno skoncentrować na czymś wzrok.
A pomiędzy tymi budynkami znajduje się przesszkole im Casanovy, ktora była kobietą.