Fly4free.pl

Druga jaskinia jest dużo mniej ciekawa (i w ogóle mniejsza). Przejście nią zapewnia powrót do nabrzeża, przy którym zostawiliśmy swoje łódki.

Stąd pozostał już tylko krótki rejs do głównej przystani i powrót na statek. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze w centrum Cenang przy jednym z tamtejszych centrów handlowych:



Z racji tego, że było jeszcze w miarę wcześnie, uprzedziłem przewodnika, że zostaję w tym miejscu i żeby na mnie wycieczka nie czekała i postanowiłem zobaczyć jeszcze co jest tutaj ciekawego. Postaram się to zebrać trochę później :-)Langkawi a Cenang w szczególności to zagłębie sklepów wolnocłowych, których głównymi artykułami są alkohol, wyroby tytoniowe oraz słodycze (z naciskiem na czekolady z Europy). Zajmują one przeciętnie co najmniej połowę każdego sklepu obwieszonego szyldami „duty free”. Oczywiście są tam jeszcze inne artykuły – od perfum zaczynając, poprzez odzież na garnkach kończąc. Ale jak powiedział nam dzisiaj przewodnik tylko te trzy grupy (tzn. alkohol, papierosy i czekolady z Europy) są na Langkawi naprawdę tanie. Reszta to mit stworzony dla potrzeb turystów.

Drobna poprawka: jeśli mam być precyzyjny, muszę dodać, że na Langkawi jest jeszcze jeden produkt (ale raczej nie dla turystów) dużo tańszy niż w pozostałej części Malezji. Są to motocykle krajowej marki Proton :-) Wg tego co powiedział przewodnik, są o połowę tańsze niż gdziekolwiek indziej w Malezji – ale po zakupie przez 5 lat muszą być zarejestrowane na wyspie. Dopiero potem można je wywieźć. Lokalni zatem nie pokombinują…

A porzucając sklepy duty free i rozglądając się za czymś bardziej nietypowym, moją uwagę zwróciły uwagę suszone małe rybki, sprzedawane w wielu miejscach na worki:





Ulice w Cenang (w zasadzie jedna główna) mają charakter typowo handlowy:



Gastronomia uliczna nie rzuca się tutaj tak w oczy jak w Tajlandii ale co najmniej równie ładnie wygląda i pachnie:



Niestety ze względu na moją wojnę z zatruciem (cały czas w toku) mogłem je sobie tylko pooglądać.

I jeszcze typowa restauracja typu „live seafood”:





W centrum handlowym „Underwater World” można również zobaczyć niewielkie oceanarium. Wszedłem do niego przez przypadek – od zaplecza. Labirynt sklepów przeplata się tam z pomieszczeniami z akwariami i nieuważny ochroniarz mnie nie zatrzymał a ja nie zauważyłem, że wchodzę do obiektu przez jego wyjście.

Zrobiłem tylko szybką fotkę dość egzotycznych w tej szerokości geograficznej pingwinów:



…i jakichś dziwnych rybek-węży w akwarium:



Ale obiekt jest całkiem spory.

Na koniec kilka zdjęć z plaży w Cenang – robi naprawdę bardzo dobre wrażenie:







Plaża jest bardzo długa, szeroka, czysta, jest na niej miejsce dosłownie dla każdego, nikt nikogo nie nagabuje (przekleństwo w Pattaya i Patong na Phuket). Woda cieplutka. To miejsce zdecydowanie mi się spodobało :-)

Korzystając z Grab Taxi dosłownie za grosze podjechałem do portu i wróciłem na statek. Płyniemy już na Penang.Wracając jeszcze na chwilę do Langkawi:

Tak jak wspominałem, statek na wyspie cumuje przy nabrzeżu w okolicach Resort World Langkawi (ewentualnie tam przybijają tendery, gdy brakuje miejsca przy nabrzeżu). Ze statku roztacza się widok na prowadzący w stronę hotelu pirs, za którym zlokalizowany jest m.in. postój taksówek:



Gdyby przejść jeszcze nieco dalej (kilkaset metrów), można zobaczyć dużą przystań, gdzie możliwe jest wynajęcie prywatnej łódzi, którą można opłynąć okoliczne wysepki:





A przyciągających wokół wysepek nie brakuje:









Jeszcze kilka ciekawostek oraz uwag praktycznych dot. Langkawi zasłyszanych od przewodnika:

Transport po wyspie

Na wyspie nie funkcjonuje jakikolwiek system komunikacji publicznej. Wszystkie autobusy, które można spotkać na drogach to autobusy turystyczne obsługujące jakieś grupy wycieczek. Podstawową komunikacji na wyspie są taksówki, których wydaje się, że jest nieskończona liczba. Czas oczekiwania na taksówkę w Cenang jest liczony dosłownie w sekundach :-) Z tego co mówił przewodnik, na wyspie są ponoć ustalone stawki ze wszystkich/do wszystkich popularnych miejsc, które stosują taksówkarze. Piszę „ponoć” bo sam korzystałem z aplikacji Grab Taxi, o której wspominałem już wcześniej i która wg słów przewodnika jest zazwyczaj tańsza o 15% od zwykłych taksówek. Koszt przejazd z Cenang do portu Grabem to 6 MYR czyli nieco ponad 5 zł, z portu do przystani Kilim, o której pisałem wcześniej (całkiem spory kawałek) to 36 MYR a z portu do dolnej stacji kolejki do Sky Bridge to 27 MYR.

Ciekawostką jest, że wg słów przewodnika, aktualnie na 100 tys. mieszkańców wyspy aż 30 tys. posiada taksówkę, ewentualnie któryś z najbliższych członków rodziny (w tym samym gospodarstwie domowym) ją posiada. To daje wyobrażenie o skali zjawiska. Aktualnie to ponoć zdecydowanie największy „przemysł” na wyspie, który pobił o wiele długości dawne rolnictwo (uprawy ryżu i drzew kauczukowych) oraz hotelarstwo.

Waluta

Lokalsi preferują swoją walutę – jest wiele punktów wymiany oraz masa bankomatów. 1 USD to niespełna 4 MYR. Niektórzy przyjmą zapłatę w USD ale należy się liczyć z kiepskim kursem przy przeliczeniu cen.

Liczba wysp

Pisząc o Langkawi miałem na myśli największą wyspę o tej samej nazwie ale warto pamiętać, że Langkawi to również archipelag. I co ciekawe – chociaż trudne do uwierzenia – liczba wysp archipelagu nie jest do końca precyzyjnie ustalona. Jest zgoda co do 99-u (z czego tylko 4 są zamieszkałe). Oprócz tego jest kilka „pojawiających się i znikających” wysp - w zależności od pływów. Właśnie problem ze zdefiniowaniem, czy te w uproszczeniu skały raz wystające a raz niewystające z wody są wyspami, zrodził problem z ustaleniem ogólnej liczby wysp archipelagu.

Zwierzęta

Na Langkawi nie występują na wolności duże ssaki (np. słonie). Z ciekawych zwierzaków można spotkać natomiast warany i sporo gatunków węży – jedne i drugie jednak raczej wyłącznie w lesie deszczowym lub na jego obrzeżach. Jest też mnóstwo małp.

Religia

Langkawi podobnie jak cała Malezja jest muzułmańska (95%). Na wyspie można spotkać niewielką mniejszość chińską wyznającą Buddyzm (ok. 2%) oraz dającą się odnotować populację hindusów (Hindu). Wszystkie inne religie, w tym wszelkie odłamy chrześcijaństwa na Langkawi to sprawa śladowa.

Ryż i jego tajemnice

Na Langkawi (podobnie jak w całej Malezji) ryż nie jest traktowany jako posiłek sam w sobie ale jako dodatek do innych posiłków lub wręcz zakąska. Z tego powodu na wyspie wśród miejscowych zupełnie nie przyjęło się korzystanie z lokali typu KFC czy McDonalds – nie wyobrażają sobie oni dania, a w szczególności kurczaka bez ryżu :-) Według słów przewodnika spotkać tam można głównie turystów.
Druga ciekawostka związana z ryżem jest taka, że na wyspie jest on zbierany tylko jeden raz w roku czyli ekstremalnie niewydajnie (przyczyną są zbyt małe ilości wody przez cały rok; pola ryżowe wymagają bardzo intensywnego nawadniania). Dla porównania: w niektórych regionach Indonezji przeprowadza się zbiór z tego samego pola ryżowego 5 razy w ciągu roku.

Mangrowce

Las mangrowy i mangrowce są przez malezyjskie prawo uważane niemalże za „święte” i objęte bezwarunkową ochroną. Ścięcie takiego drzewa bez pozwolenia, które bardzo trudno uzyskać zagrożone jest karą więzienia. Z drugiej strony to dzięki m.in. bardzo rozwiniętym lasom mangrowym Langkawi nie zostało istotnie dotknięte wielkim tsunami sprzed kilku lat, które praktycznie doszczętnie zniszczyło wiele wysp. Na Langkawi istotnie zmasakrowany przez tsunami został wyłącznie las mangrowy – ale od tego czasu się już odrodził.

I na koniec jeszcze zdjęcie Costa Fortuna w porcie Langkawi:

Na razie mogę powiedzieć tylko tyle, że Penang jak dotąd najbardziej mi się podobał z odwiedzonych miejsc. Jest to bardzo różnorodna, wielokulturowa i mająca naprawdę wiele do zaoferowania wyspa.
Na statek wróciłem dopiero przed chwilą a ponieważ dosłownie za moment wypływamy, wrzucam na razie tylko wybrane zdjęcia z dzisiejszego dnia. Całość postaram się zebrać później - zapewne w kilku częściach bo tutaj naprawdę jest o czym pisać i co pokazywać.

A to mała próbka:











































Płyniemy już w okolice Kuala Lumpur. Jutro mój ostatni port a pojutrze koniec rejsu.Na Penang przycumowaliśmy z samego rana. Pogoda piękna, w ciągu dnia temperatura wynosiła nawet 35st. To coś zupełnie innego niż mój poprzedni pobyt w tym miejscu, kiedy od rana do wieczora padał deszcz o takim natężeniu, że trudno było się przemieszczać po mieście (z parasolem oczywiście) – co ciekawe nie było to w czasie pory deszczowej. Wtedy wiele nie zobaczyłem ale wczoraj było zupełnie inaczej :-)

Statek przybił do nabrzeża Georgetown – stolicy Penang, praktycznie w centrum miasta. To pierwsze widoki ze statku:





Tuż po wyjściu z terminala portowego można zobaczyć Wieżę Zegarową Królowej Wiktorii:



…oraz piękny budynek Chińskiej Izby Handlowej:



Generalnie Georgetown jako dawna kolonia brytyjska zachował sporo ze swojej brytyjskości (i nie tylko zresztą – pozostałych kolonizatorów – np. Holendrów też tutaj widać). Co ciekawe, pomimo że Penang sprawia bardzo dobre wrażenie, jest całkiem przyzwoicie zorganizowany i uporządkowany to po rozmowach z taksówkarzami w ciągu dnia przekonałem się, że cały czas nie brakuje tutaj silnej nostalgii za starymi kolonialnymi czasami – pomimo, że przecież nikt ich już nie pamięta.

Moim pierwszym celem na Penang była wyprawa na Penang Hill – wzgórze (a w zasadzie łańcuszek dziesięciu szczytów) w okolicach Georgetown, z którego roztaczają się piękne widoki na miasto i które stanowi popularny cel rekreacyjny nie tylko turystów ale również Malezyjczyków. Na szczyt prowadzi prawie 100-letnia, wielokrotnie modernizowana kolejka o długości ok. 2 km – jedyna tego rodzaju w Azji Płd-Wsch. co dodatkowo generuje tłumy chcące coś takiego zobaczyć :-)

Do dolnej stacji kolejki spod terminala portowego najłatwiej dostać się miejskim autobusem nr 204, który kursuje co ok. 20 min. Należy wybrać tylko właściwy kierunek („Bukit Bendera”) i mieć odliczone 2 ringgity, za które u kierowcy można kupić bilet. Sama podróż trwa ok. 30-40 minut, po których autobus zatrzymuje się bezpośrednio przy dolnej stacji kolejki:



Cennik biletów wyróżnia bilety zwykłe oraz priorytetowe. Posiadacze tych drugich oczekują do wagoniku w osobnej (znacznie krótszej kolejce) – ale bilet kosztuje prawie 3 razy więcej. Dodatkowo obywatele Malezji mają osobną (niższą) cenę:



Gdy przyjechałem do stacji dolnej, kolejka była minimalna a czas oczekiwania na wjazd na górę wynosiła ok. 30 minut. Nie było sensu kupować biletu priorytetowego:



Same wagoniki niczym szczególnym się nie wyróżniają. Jednorazowo zabierają 100 osób: