Fly4free.pl

Nic nie zapowiadało tego, co miało wydarzyć się w nocy i rano.


cdn. - Tajfun warning – w drodze na PalawanOdc. 11. Tajfun warning – w drodze na Palawan

W nocy strasznie wiało i lało. Rano wiatr trochę ucichł, ale lało ciągle mocno, widoczność była sporo ograniczona.







Przed 10:00 straż przybrzeżna ogłosiła „tajfun warning”, zakaz wypływania łódek i poszła do domu :mrgreen: A tymczasem przed południem zaczęło się przejaśniać



Zapoznana na Apo rodzinka z Polski, Bartek i Asia z dwójką dzieci, mieli płynąć do Dumaguete, bo nazajutrz o 6:55 mieli samolot. My swoje połączenie mieliśmy o 8:55, co i tak niewiele zmieniało. Komunikaty pogodowe straż przybrzeżna dostaje 2 razy dziennie, rano i o godz. 17:00 Umówiliśmy się z Pinky i Bartkiem, że o 17:00 uderzamy na chatę do strażnika. Oprócz nas jeszcze kilka osób miało samolot tego samego dnia.

Koło południa na horyzoncie zrobiło się już ładniej





Można było pospacerować i zrobić parę zdjęć. Obok Liberty jest Apo Island Beach Resort. Niby plaża jest prywatna, ale można z niej korzystać. Na końcu plaży w skale znajduje się przejście, którym droga prowadzi do tego najdroższego na wyspie ośrodka. Ponoć wcale nie jest rewelacyjny.



Tam akurat wiało dosyć mocno, ale bez dramatu





Po południu rozpogodziło się już całkowicie i pozostaje dla mnie zagadką, dlaczego przed wieczorem nie puścili żadnej łódki. Zwłaszcza że morze było płaskie jak deska do prasowania.



Na strażnika naciski wywieraliśmy osobiście, odwiedzając go w 5 osób domu. Zgodził się, że jeśli pogoda się nie popsuje, to o 4:00 rano pozwoli wypłynąć. Potem jeszcze zmienił zdanie i przyszedł do hotelu, że możemy płynąć o 5:00. Bartek jednak przekonał go, że aby zdążyć na samolot, najpóźniej musimy ruszyć o 4:30.

Tak też ruszyliśmy. Po ciemku :o Dwoma łódkami. My przodem, a 5-10 minut za nami druga łódka. Jeden koleś z obsługi miał latarkę :!: Ale na szczęście była pełnia księżyca i brak chmur na niebie. Nie było dużych fal, jednak płynęło się dziwnie. „Silnik rzęził ostatkiem sił” :D i bałem się, że zaraz się zepsuje. Jednak na szczęście to nie nastąpiło i w miarę sprawnie zostaliśmy dostarczeni do Malatapay. Kierowca trochę po drodze pomylił azymut i znaleźliśmy się za na lewo, jednak pomrugali sobie latarkami i skorygował kurs.

Wsadzili nas w busa, a kierowca za punkt honoru wziął chyba sobie dostarczenie nas na lotnisko, tak żeby piątka z nas zdążyła na samolot. Na szczęście nikogo po drodze nie przejechaliśmy ani nie potrąciliśmy. W Dumaguete zaczął się już ruch uliczny, a gościu jechał czasami centralnie środkiem. On nie łamał przepisów, on cały czas jechał niezgodnie z nimi. W Polsce zabraliby mu prawko na 100 lat. Godzinę przed odlotem dotarliśmy na lotnisko, gdzie pożegnaliśmy się z sympatyczną rodzinką. Oni ruszyli do Port Barton, a my do El Nido. Znowu trafiliśmy economy premium :mrgreen:



Szkoda tylko, że szyba była porysowana...



W Manili chwilę po czasie, tymczasem DELTA szykowała się na do odlotu na NRT.



Rzut obiektywu na zgrupowanie Cebu.



Był jeszcze czas coś przetrącić i wypić w Great Fortune.



Jak w ZEA wszędzie na lotniskach są „prayer room”, tak i w Manili kaplica.



W samolocie do PPS znowu przy awaryjnym ;)



W PPS zgodnie z planem. Welcome to Palawan.



Przy wyjściu z lotniska mnóstwo naganiaczy, wzięliśmy busa. Firma Ayen, 500 php /os. Poczekaliśmy z 45 minut i ruszyliśmy w drogę. Na wyjeździe z Puerto Princessa niezły korek, jeszcze wspomniana wcześniej Włoszka zapragnęła wymienić eurasy, co trochę nas opóźniło. Po drodze jeszcze pół godziny przerwy w Roxas i tak to wyruszając o 4:30 z Apo po całym dniu w podróży koło 21:00 byliśmy w Corong Corong, gdzie mieliśmy spędzić kolejne 6 dni.




cdn. - Palawan – na zwiady i drut kolczasty na Las CabanasOdc. 12. El Nido – na zwiady i drut kolczasty na Las Cabanas

Rano postanowiliśmy ruszyć na zwiady „do miasta”. Po drodze widzieliśmy wiele różnych ciekawych miejsc i rzeczy. A na przykład taki autobus, który skończył żywot po zderzeniu z workiem zimniaków :D



Na myjnię miał blisko, ale nie dojechał to i stoi taki brudny :mrgreen:



Sprawne jeepneye też można spotkać :D



Jedną z lepszych miejscówek zajmuje kościół.



Dlalej jest wesołe miasteczko, jak by ktoś chciał, to na sprzedaż. Na wyposażeniu kolejka.



Do fryzjera też była kolejka ;)



W El Nido, jakbyście chciali, to jest nawet siłownia.



Sporo się buduje, a upodobali sobie zwłaszcza drut kolczasty (o czym później), więc jest i skład budowlany.



Żeby dojść do plaży trzeba przecisnąć się przez bardzo wąskie przejście.



Panorama ładna,



ale plaża jako całokształt, z nóg nie zwala.



Pokręciliśmy się trochę po mieście, gdzieś tam była baza Cherry.



Atmosfera jeszcze świąteczna.



Kupiliśmy na poczcie kartki i znaczki. Naprzeciwko poczty była tania knajpka. W środku byli sami lokalsi, co przekonało nas do skorzystania z jej oferty.



70 php za mięsne danie z ryżem. Zamieniliśmy w pokoju ekwipunek i ruszyliśmy na Las Cabanas na mapach występującą pod nazwą Marimegmeg Beach.



Już z góry wyglądało to żałośnie, jakby przeszedł tajfun, a to tylko człowiek. Palmy wycięte w pień i postawiony płot z drutem kolczastym. Z dołu wygląda to trochę lepiej.



Ale tylko jak się skoncentrujemy na plaży i morzu. Na prawdę wygląda to tak:





Jak wyglądała plaża wcześniej można sobie wygooglać, co oni z niej zrobili to przechodzi ludzkie pojęcie.
Za winklem jest Dolarong Beach, ale był mega odpływ, więc nie wyglądało to ciekawie. Nawet nie zrobiłem zdjęcia. Małpka za to, zgodnie z tradycją nakarmiona.



Jak to zwykle bywa, zwierzaki z całej okolicy przy nas.





A na zachód słońca postanowiliśmy przenieść się na Corong Corong. Zachodzące słonko padało na taras restauracji.



Zachody słońca na Corong Corong są oszałamiające :D Akurat na horyzoncie się przejaśniało.









Mamy takich zdjęć chyba z 500 i nie wiadomo, które wybrać.


cdn. - Nacpan BeachOdc. 13. Nacpan Beach

Postanowiliśmy ruszyć na Nacpan Beach. Po Tajlandii chciałem nauczyć się jeździć motórem, ale niestety na ambitnych planach się skończyło. Trzeba było więc zorganizować trajkę. Jak już pisałem na początku, wytargowaliśmy cenę 800 php, używając magicznego zaklęcia pół dnia. Biorąc pod uwagę, jak wygląda droga i że o nic nie trzeba się martwić, a i napić się można, cenę uważam za bardzo rozsądną. Za motór przecież trzeba dać 500 i paliwem go zalać. Jedzie się jakieś 45 minut. Ostatni kawałek nie ma asfaltu, a że jedzie się po nim znacznie wolniej, to czasowo wypada pół na pół. A kurzyło się tam niemiłosiernie.



Przed wjazdem na teren plaży zatrzymaliśmy się przy budce, gdzie wykupiliśmy opłatę środowiskową El Nido. Kosztuje to 200 php od osoby i ważne jest na 10 dni, obejmuje też island hopping. Pan sprzedający uprzedzał, żeby nikomu do ręki tego kwitu nie dawać, tylko pokazywać :D Przy wjeździe jeszcze taka ciekawostka.



A dalej jest pięknie.