Fly4free.pl

Wreszcie docieram do Hatcher Pass – to podobno jeden z ulubionych letnich punktów wypadowych mieszkańców Alaski. Jest tu po trochu wszystkiego, co stan ten ma do zaoferowania: góry, rwące lodowcowe rzeki, tundra, doskonałe szlaki, historia związana z gorączka złota i odosobnienie. W kilku miejscach robię postój na zdjęcia.











Dalsza droga prowadziła nad jezioro Summit Lake. Cały czas wjeżdżało się pod górę i co zakręt musiałem robić przystanek, żeby móc w spokoju podziwiać widoki – przepiękna sprawa. W końcu moje oczy ujrzały jezioro Summit oraz lodowiec Izabeli. Postanowiłem zrobić przerwę w jeździe i przejść się na godzinny spacer szklakiem. Widoki podobne do tych tatrzańskich z tą różnicą, że przestrzeń kilka razy rozleglejsza.













Po zejściu postanowiłem jechać dalej przed siebie. Droga nie była dobrej jakości – szutrowa, duże kamienie i dosyć wąska. Nie mogłem jechać szybciej niż 20-30 mil/h. Kierowałem się w stronę miasteczka Willow, gdzie w końcu wjechałem na drogę numer 3 w kierunku do Anchorage. Pojechałem do swojego miejsca noclegowego zarezerwowanego przez Airbnb, które muszę mocno zarekomendować. W cenie 52 euro miałem na wyłączność całe, przytulne mieszkanie. Patrząc na ceny innych przybytków na Alasce to rzeczywiście 1/3 ceny.













Zrobiła się już 22, ale patrzę przez okno i zupełnie jasno – tak samo jak o 14 :D W takim razie czas jechać dalej na podziwianie krajobrazów. Wybrałem sobie punkt widokowy Point Woronzof Overlook, z którego możemy oglądać zachód słońca oraz startujące samoloty. Jak widzicie udało mi się kilka uchwycić. Może nie robią takiego wrażenia, jak na wyspie St Marteen, ale mimo tego jest to fajne doświadczenie. Poza tym poniżej punktu widokowego jest kamienista plaża, gdzie przychodzi bardzo dużo miejscowych na spacer. Kiedy zrobiło się już wpół do dwunastej postanowiłem się zbierać do apartamentu na nocleg. Niestety nie mogłem zasnąć, a za oknem do 1 w nocy na pewno było widno. Budzik nastawiłem na 5:45, żeby kolejnego dnia udać się na południe od Anchorage. W końcu już pół tytułowego weekendu za mną, a Alaska robi tak dobre wrażenie, że szkoda każdej chwili.







Poszedłem spać po 1 w nocy, a wstawałem już po 5 rano. Mam wrażenie, że całą noc było widno, chociaż nie mam pewności. W każdym razie jak się obudziłem to było już zupełnie jasno. Szybko się spakowałem, wykąpałem i poszedłem na parking pod mieszkaniem, żeby wyruszyć wypożyczoną Toyotą Venza.

Pierwsza część drogi jest wzdłuż zatoki Turnagain Arm, a droga nazywa się Seward Highway. Wzdłuż drogi mamy tory kolejowe – jeździ tutaj Alaska Railroad. Spokojnie możemy pociągiem dotrzeć np. do Seward czy Whittier. Z tego co się orientowałem ceny biletów są bardzo wysokie – kilkaset złotych w jedną stronę. Wróćmy jednak do przejazdu samochodem i stopach w takich punktach widokowych jak np. Beluga Point i Bird Point. Trzeba przyznać, że cała droga do Seward jest bardzo atrakcyjna i oferuje piękne widoki.

































Po dotarciu do tej niewielkiej mieściny (ok. 3 tysięcy mieszkańców), która utrzymuje się przede wszystkim z rybołówstwa, zaparkowałem samochód na jej końcu, żeby przespacerować się dookoła. Wpierw poszedłem brzegiem Ressurection Bay, gdzie mijałem liczne przyczepy kempingowe. Zabudowa tutaj w większości jest drewniana, całość robi wrażenie jakby się było na dzikim zachodzie. W centrum mamy już zdecydowanie więcej budynków murowanych. Warto zwrócić uwagę na śnieg na górach, który zaczyna się już 300 metrów npm. Warto odwiedzić także niewielki park dwóch jezior. Poza nimi jest tam wodospad.