Fly4free.pl

Choć trudno dzisiaj w to uwierzyć, według nie budzących większych wątpliwości przekazów historycznych, w świątyni Zeusa był zlokalizowany zaliczany do 7-u cudów świata posąg tego boga wykonany ze złota o wysokości ponad 12 metrów (za czasów cesarza Konstantyna został on zdemontowany i przewieziony do Konstantynopola po czym słuch po nim zaginął – prawdopodobnie został wykorzystany do wyrobu monet lub wystroju świątyń chrześcijańskich).

Starożytna Olimpia była sporym kompleksem – obejmowała nie tylko liczne świątynie czy miejsca, które były arenami zmagań sportowców ale również całe zaplecze – sale do ćwiczeń, miejsca zamieszkania a także skarbce, w których przechowywano kosztowności. Poniższe zdjęcie prezentuje pozostałości po pomieszczeniach dla zawodników, które w przeszłości były wykorzystywane również do rozgrywania niektórych dyscyplin oraz do ćwiczeń przed samą olimpiadą:



Bardzo ważną część starożytnej Olimpii stanowił stadion olimpijski w charakterystycznym kształcie, do którego prowadziło wąskie przejście:





Istotnym uzupełnieniem odkrywki jest przylegające do niej Muzeum Archeologiczne, które gromadzi artefakty wydobyte na stanowiskach archeologicznych na terenie Olimpii (prace archeologiczne są zresztą cały czas kontynuowane).

Można w nim między innymi zobaczyć odtworzoną makietę miasta obrazującą jak było ono rozległe oraz ile różnego rodzaju obiektów zawierało:



W muzeum udało się również skompletować i częściowo odtworzyć fragmenty frontonów świątyń, elementów elewacji a także posągów zdobiących świątynie:





Tyle na temat starożytnej Olimpii – zainteresowanym zdecydowanie polecam wizytę.

Jak wspominałem ja tym razem odpuściłem sobie wizytę w Olimpii lecz wybrałem się na spacerek na przeciwną stronę półwyspu, na którym leży Katakolon. Nie jest to jakaś szczególnie wyczerpująca ani czasochłonna wyprawa a odległości są relatywnie niewielkie. Po niespełna 30 minutowym spacerze przez bezludną okolicę można podziwiać nieprawdopodobnie urokliwe wybrzeże:





Droga do tego miejsca prowadzi obok licznych upraw oliwek – mniej lub bardziej zadbanych:





Jak już jestem przy przedstawianiu okoliczności przyrody nie sposób nie wspomnieć o rosnących na każdym dosłownie kroku drzewach mandarynkowych i cytrynowych z dojrzewającymi właśnie owocami:



Z kolei w drodze na drugą stronę półwyspu natknąłem się na bardzo rozległe krzewy z jagodo-podobnymi miękkimi owocami wielkości średnich truskawek o pięknym wyglądzie i zapachu:



Trudno mi powiedzieć jak smakują - nie zdecydowałem się skosztować. Teraz nie wiem czy to dobrze czy źle:-)

Z pewnością Katakolon oraz starożytna Olimpia jest miejscem interesującym i wartym odwiedzenia dla miłośników historii – w szczególności kultury antycznej. Można też pospacerować po najbliższych okolicach – a dla tych, których to nie pociąga zawsze pozostaje możliwość oddania się błogiemu lenistwu lub niezdrowej konsumpcji:-)

Po powrocie na statek trafiłem jeszcze na bardzo ciekawą prezentację o historii Kanału Sueskiego:



Był to wstęp do tego co nas czeka za kilka dni.

Po południu wypłynęliśmy do Aten. Prognoza pogody jest trochę nieciekawa – tylko 12 stopni i przelotny deszcz w co trudno uwierzyć (w nocy jest teraz praktycznie zawsze powyżej 20 stopni) ale miejmy nadzieję, że się nie sprawdzi…

C.D.N.Kolejny postój naszego rejsu miał miejsce w jednej z kolebek kultury antycznej czyli w Atenach. Statek zatrzymał się w porcie Pireus (Grecy wymawiają tę nazwę jako „Pireas” lub "Pirews"), który stanowi miasto sąsiadujące z Atenami. Jest to jeden z największych (o ile w ogóle nie największy) port w basenie Morza Śródziemnego o olbrzymim znaczeniu komunikacyjnym dla Grecji ze względu na fakt, że pozwala on utrzymać łączność kontynentalnej części tego Państwa z licznymi greckimi (i nie tylko) wyspami.

Prognoza pogody sprawdziła się na szczęście nie do końca. Było 15-16 stopni i parę razy krótko pokropiło ale w sumie nic poważnego. Poza tym co chwilę wychodziło słońce więc ogólnie było cieplutko i miło.

Z portu do centrum Aten można się dostać na kilka sposobów. W sezonie turystycznym (od maja do września) kursuje ekspresowa linia autobusowa X80, która praktycznie bez zatrzymywania się po drodze umożliwia w miarę szybkie dotarcie do podnóża Akropolu oraz na centralny plac miasta – Syntagmę. Poza sezonem pozostaje zielona linia metra, którą można dostać się z końcowej stacji Pireus bezpośrednio do stacji Monastiraki położonej w centrum najstarszej dzielnicy Aten – Plaki, w okolicy której zlokalizowana jest duża liczba zabytków (w tym Akropol) oraz z której jest stosunkowo blisko również do Syntagmy. Niestety stacja metra w Pireusie nie jest położona bezpośrednio przy porcie. Trzeba do niej podejść (ok. 2 km) lub podjechać jednym z licznych autobusów (np. 827, 828, 831, 843, 859...).

Ja podczas tego pobytu w Atenach miałem w planie odwiedzić trzy ateńskie wzgórza: Likavitos, Filopapposa oraz Aeropag a także stadion panatenajski Kallimarmaro. Zanim przejdę jednak do relacji z mojej najbardziej bieżącej wycieczki kilka słów na temat najbardziej popularnych i wartych zobaczenia atrakcji Aten (posiłkuję się przy tym zdjęciami z poprzednich pobytów). Będą one uzupełnieniem dla tych zdjęć, które udało mi się wykonać dzisiaj z wymienionych wzgórz, których odwiedzenie zdecydowanie polecam.

Jednym z najpopularniejszych (o ile nie najpopularniejszym) celem turystów jest wzgórze Akropol:



W ramach wejścia na Akropol mamy okazję zwiedzić cały rozległy obszar obejmujący nie tylko samo wzgórze ale także pozostałości po przylegających do niego budowli. Aktualnie (sprawdzone dzisiaj) bilet na sam Akropol kosztuje 20 EUR ale bilet łączony na kilka atrakcji (oprócz Akropolu również m.in. do biblioteki Hadriana, Agory Greckiej i Rzymskiej, Olimpiejonu, Lykeionu) kosztuje 30 EUR. Bilet łączony jest ważny 5 dni.

Wchodząc na Akropol od strony Muzeum Akropolu (możliwe jest również wejście od Plaki) w pierwszej kolejności przechodzimy obok ruin teatru Dionizosa (poniższe zdjęcie zostało wykonane już ze szczytu; ja wchodziłem na teren Akropolu wejściem, które widać w lewym górnym rogu):



Wejścia na samo wzgórze strzegą Propyleje – monumentalna brama na szczyt z kolumnami (niestety rusztowania, windy i dźwigi to stały element wystroju ateńskich atrakcji):



W pobliżu Propylei można podziwiać będący w niezłym stanie Odeon Heroda. Podkreślić należy, że ze względu na jego akustykę do dziś regularnie odbywają się tutaj koncerty i przedstawienia. Podczas jednej z poprzednich moich wizyt w Atenach rozstawiała się w nim akurat orkiestra.



Na szczycie Akropolu możemy zobaczyć to co widać na większości widokówek z Aten: Partenon czyli świątynię Ateny pochodzącą z V w. p.n.e. Niestety na poniższym zdjęciu towarzyszy jej dźwig (od czasu do czasu również rusztowania) – złośliwi mówią, że za jakiś czas stanie się on tak samo stałym elementem Akropolu jak Partenon:-)



A tutaj dla odmiany Partenon w ujęciu bez dźwigu:-)



Mało osób wie, że Partenon zmieniał swoje przeznaczenie przez wieku. Pierwotnie była to świątynia Ateny ale po przyjęciu chrześcijaństwa został on zamieniony w świątynią Matki Boskiej. Z kolei gdy zdobyli go Turcy stał się przejściowo meczetem. Zresztą okres turecki zapoczątkował dewastację Akropolu. Już podczas odbijania Akropolu z rąk Turków przez flotę wenecką doszło do eksplozji magazynu prochu i budowle na wzgórzu uległy bardzo dużym zniszczeniom. Sytuacji nie poprawiło późniejsze wywiezienie dużej części marmurów, które potraktowano jako darmowy budulec. Obecna rekonstrukcja Akropolu trwa od 1975 roku a jej końca nie widać.

Po zejściu z Akropolu warto odwiedzić położoną w pobliżu agorę a w zasadzie przylegające do siebie dwie agory: Agorę Ateńską oraz Agorę Rzymską. Pierwsza z nich stanowiła starożytny rynek będący centrum miasta, druga powstała nieco później. Na Agorze Greckiej aktualnie prowadzone są spore wykopaliska a całość sprawia wrażenie podobnego do Olimpii „gruzowiska”. Najbardziej okazały budynek agory to Stolla Attalosa ale nie jest to budynek oryginalny – został on zrekonstruowany w XX wieku (oryginalny został zniszczony w III w. n.e.) W budynku tym aktualnie mieści się Muzeum Agory gromadzące liczne rzeźby i przedmioty odkryte podczas prac archeologicznych na terenie Agory. Z ciekawostek warto wiedzieć, że właśnie tutaj w 2003 roku został podpisany traktat ateński na podstawie którego m.in. Polska przystąpiła do UE.





Prace archeologiczne prowadzone są zresztą również na terenie Agory Rzymskiej:



Poruszając się cały czas po tym samym terenie można również zobaczyć z bliska (wstęp do środka jest niemożliwy) Hefajstejon czyli pochodzącą z V w. p.n.e. znakomicie zachowaną świątynię poświęconą Hefajstosowi. Jest ona położona nieco powyżej agory:





Po wyjściu z obszaru agory, w pobliżu stacji metra Monastiraki można zapuścić się w wąskie i malownicze uliczki Plaki. Wśród nich w okolicach lokalnego rynku można zwiedzić targ rybny:





Sama Plaka to labirynt wąskich uliczek z mnóstwem sklepików, tawern i barów. Można w nich kupić chyba wszystkie możliwe pamiątki (chociaż co prawda góralskich ciupag nie zauważyłem). Nie warto się jednak zapuszczać zbyt daleko – piękne uliczki zamieniają się tam w mało atrakcyjną dzielnicę pełną śmieci, odrapanych elewacji oraz bezdomnych zwierząt (ktoś na forum pisał o psach ja muszę powiedzieć, że widziałem dzisiaj niezliczoną liczbę bezdomnych kotów; w niektórych miejscach wylegiwały większymi „rodzinami” liczącymi nawet po 10 osobników).







Z kolei spacerując od stacji Monastiraki w kierunku Syntagmy zaskoczyła mnie nagle malutka cerkiewka – położona dosłownie na środku ulicy. Jest to wybudowana w stylu bizantyjskim w całości z surowych bloków kamiennych prawosławna cerkiew Kapnikarea będąca jednym z najstarszych kościołów chrześcijańskich w Atenach (pochodzi z XI wieku):



Sama Syntagma to sporej wielkości plac, będący w ostatnich latach świadkiem licznych demonstracji i protestów:



Przy jednym z boków Syntagmy można zobaczyć budynek parlamentu:



Przed budynkiem tym o każdej pełnej godzinie odbywa się zmiana warty. W ceremonialnym bardzo charakterystycznym kroku i nie mniej charakterystycznych mundurach towarzyszy jej z reguły spory tłumek turystów. Szczególnie uroczysta i widowiskowa zmiana warty z towarzyszeniem dużego oddziału ma miejsce w każdą niedzielę o godzinie 11. Poniższe zdjęcia prezentują jedynie „zwykłą” zmianę warty:







Z Syntagmy można przejść Ogrodami Narodowymi (dawniej były to Ogrody Królewskie) w kierunku Zappeionu – monumentalnego budynku z XIX wieku, w którym podczas pierwszej olimpiady nowożytnej w 1896 roku odbywała się część zmagań sportowców (m.in. zawody w szermierce). Obecnie w budynku zlokalizowane jest centrum konferencyjne:



Stąd z kolei jest bardzo blisko do Świątyni Zeusa Olimpijskiego (Olimpiejon) – a w zasadzie tego co z niej pozostało. Oprócz Akropolu to prawdopodobnie drugi najpopularniejszy widoczek z Aten. Świątynia Zeusa była budowana na raty od VI do II w. p.n.e. i stanowiła największą świątynię starożytną w Atenach i w Grecji w ogóle. Aby sobie wyobrazić jej skalę warto wiedzieć, że pierwotnie liczyła ponad 100 kolumn; do dziś zostało z nich jedynie 15 plus jedna wywrócona (podobno w trakcie jakiejś burzy). Największa dewastacja miała miejsce w średniowieczu, kiedy zaczęto ją rozbierać dla pozyskania budulca – podobnie zresztą jak inne starożytne budowle.







Tak jak w okolicach większości atrakcji turystycznych Aten, również w pobliżu świątyni Zeusa prowadzone są prace archeologiczne na dość rozległym obszarze:



Bezpośrednio przy świątyni Zeusa można podziwiać także Łuk Hadriana, który jest jednym z najlepiej zachowanych starożytnych łuków triumfalnych (został wzniesiony w II w. n.e.) – oczywiście jak większość starożytnych budowli w Atenach wykonany jest z marmuru :-)



Ale mój dzisiejszy pobyt jak napisałem wcześniej nie dotyczył żadnego z wymienionych miejsc (chociaż obok niektórych z nich przechodziłem). Moim celem była wycieczka po ateńskich wzgórzach i na antycznym stadionie. Ze względu na ilość zdjęć, które najpierw muszę uporządkować - o tej części napiszę jednak w kolejnym poście – prawdopodobnie już z Krety.

A tymczasem pobyt w Atenach już niestety za nami. Za chwilę wypływamy w kierunku Krety, która będzie naszym ostatnim postojem w basenie Morza Śródziemnego.

C.D.N.Udało mi się w końcu wybrać trochę zdjęć z wczorajszej wycieczki po Atenach - chociaż muszę przyznać, że nie było to łatwe. Z drugiej strony muszę powiedzieć, że spotkał mnie spory pech ponieważ całkowicie padł mi aparat fotograficzny i od teraz mogę polegać już wyłącznie na tym, co uda mi się zrobić telefonem:-(

Moja wczorajsza wyprawa w Atenach była generalnie wyprawą po ateńskich wzgórzach. Kolejność była następująca: najpierw wzgórze Likavitos skąd przeszedłem do stadionu panatenajskiego Kallimarmaro. Kolejnym punktem było wzgórze Filopapposa a na koniec Aeropag. Stamtąd przeszedłem się po Place i wróciłem do portu.

Aby rano nie tracić czasu, tym razem zamówiłem śniadanie do kabiny. Wypełnia się w tym celu ankietę zaznaczając „krzyżykami” co chcemy dostać i zawiesza wieczorem formularz na drzwiach do kabiny. W ankiecie zakreśla się również okienko czasowe (z dokładnością do 30 minut), kiedy śniadanie powinno być dostarczone. Dzięki temu nie trzeba rano tracić czasu na wizytę w restauracji ani bufecie, czekać na cokolwiek, szukać stolika itd. W dni kiedy statek jest w atrakcyjnych miejscach turystycznych (jak Ateny) restauracje i bary tuż przed wpłynięciem do portu są bardzo zatłoczone i tego typu zabieg pozwala zaoszczędzić trochę czasu. Tak też było tym razem.

Korzystając z zielonej linii metra i zaopatrzony w dzienny biletu na transport miejski w Atenach (4,5 EUR) pojechałem najpierw do stacji Omonia (ok. 20 minut jazdy od Pireusu), skąd udałem się spacerem w kierunku pierwszego mojego celu – wzgórza Likavitos. Po drodze miałem okazję mijać położone w tej okolicy Uniwersytet Ateński oraz Akademię Nauk:





Samo wzgórze Likavitos jest co prawda tylko jednym z wielu ale jednocześnie najwyższym wzniesieniem w Atenach (blisko 300 m n.p.m). Jest też położone najdalej od największych atrakcji Aten, w tym Akropolu. Na górę można się dostać kolejką linową lub na piechotę. Prowadzi tam cały system alejek – początkowo przez lasek iglasty, który stopniowo zmienia się w stosunkowo strome zbocze porośnięte prawie wyłącznie agawami:



Kiedy zobaczyłem agawy i rachityczne łodygi niby-drzewek pomiędzy nimi pomyślałem, że to jakieś osłabione skarlałe drzewa – podobne do tych, które można zobaczyć w wyższych partiach gór. Z bliska okazało się jednak, że są to łodygi kwitnących agaw:



Jest to o tyle ciekawe, że agawa kwitnie tylko jeden raz w swoim życiu po czym usycha ale powstaje przy tym nieprawdopodobnie bogaty kwiatostan liczący nawet kilka tysięcy kwiatów na jednej łodydze. Bardzo żałuję, że nie miałem okazji zobaczyć tego wzgórza w okresie, kiedy agawy kwitły. Obecnie były już wszystkie przekwitnięte i suche.

Pierwszym widokiem, który ukazał mi się po przejściu przez „las” agaw i wyjściu na szczyt była dzwonnica zlokalizowana obok małej białej cerkwi Agios Georgios oraz sama cerkiew:





Obok dzwonnicy znajduje się duży taras widokowy (a obok również kawiarnia ze swoim tarasem), z którego rozpościera się nieprawdopodobny widok na miasto:



Pomimo, że Likavitos położone jest w sporym oddaleniu od najważniejszych atrakcji Aten, na poniższym zdjęciu można je łatwo zidentyfikować: z lewej strony widać wyraźnie stadion panatenajski, w centralnej części Syntagmę oraz Ogrody Narodowe (a w nich Zappeion) po prawej zaś Akropol z Partenonem.



Z przeciwnej strony Likavitos można z kolei zobaczyć wkomponowany w zbocze amfiteatr miejski: